Rolls-Royce Merlin

Z Wikipedii

Rolls-Royce Merlin to 12-cylindrowy widlasty silnik tłokowy o układzie V12 60° zaprojektowany przez firmę Rolls-Royce i budowany w okresie II wojny światowej. Był to jeden z najlepszych ówczesnych silników lotniczych i był on używany w wielu słynnych samolotach.

Silnik powstał jako prywatny projekt firmy Rolls-Royce, kiedy w 1936 brytyjskie Ministerstwo Lotnictwa ogłosiło konkurs na nowy myśliwiec będący w stanie osiągnąć 300 mil na godzinę (480 km/h) okazało się, że PV-12, jak wówczas był znany, był jedynym silnikiem mogącym zapewnić takie osiągi powstałym wtedy Hawker Hurricane i Supermarine Spitfire.

Produkcja tych silników, które otrzymały oficjalne oznaczenie "Merlin" rozpoczęła się w 1938. Pierwsza partia silników miała raczej kiepską reputację związaną z ich wysoką zawodnością, ale RR szybko poradził sobie z tym problemem używając do tego bardzo oryginalnego programu kontroli jakości. Losowo wybrane silniki były testowane do momentu aż się zepsuły, następnie poddawano analizie część która zawiodła i spowodowała awarię, i wzmacniano ją aby była silniejsza.

Nazwa nie pochodzi od nazwiska czarnoksiężnika Merlina, ale od małego ptaka z gatunku sokołów.

W czasie wojny powstały nowe modele silnika, o coraz większej mocy, większość modyfikacji Merlina związana była z użyciem wyżej oktanowego paliwa lotniczego i bardziej wydajnych sprężarek. Na początku wojny silnik używał standardowego wtedy paliwa 87-oktanowego przy pojemności silnika 27 l co dawało 1000 KM (750 kW) mocy. Następna wersja, XX, używała już paliwa 100-oktanowego co w połączeniu z lepszą turbosprężarka dawało moc 1300 KM (970 kW) przy praktycznie niezmienionych wymiarach ani ciężarze silnika. Pod koniec wojny, ostatni model Merlina 130/131, przy niewiele zmienionej konstrukcji, miał moc 2070 KM (1544 kW).

Od 1943 silniki Merlina były także produkowane na licencji w Stanach Zjednoczonych przez zakłady Packarda jako V-1650 do użycia w budowanych w Ameryce Spitfire'ach. Silniki te okazały się lepsze od ich amerykańskiego odpowiednika Allison V-1710 i ostatecznie użyto je także w myśliwcach P-51 Mustang.

Kiedy pierwsze wybudowane w Ameryce silniki dotarły do Anglii zostały one poddane dokładnej analizie przez inżynierów Rolls-Royce'a. Ku ich zaskoczeniu, licencyjne silniki okazały się być lepsze od oryginału. W zakładach RR Merliny były budowane i składane ręcznie przez wysoko wykwalifikowaną załogę, wszystkie części były ręcznie toczone i szlifowane co wiązało się ze stosunkowo niską wydajnością produkcji. W pełni zmechanizowany system produkcyjny w Ameryce okazał się być nie tylko bardziej wydajny, zapewniał on także większą precyzję wykonania.

Wersja bez sprężarki, Rolls-Royce Meteor była używana w brytyjskich czołgach.