Roman Czarnomski

Z Wikipedii

Roman Aleksander Czarnomski h. Jastrzębiec, niekiedy zwany Czarnocki (ur. 28 lutego 1800 w Tłuchówku koło Lipna, zm. 28 kwietnia 1892 w Paryżu), polski oficer i działacz niepodległościowy.

Był prawdopodobnie bliskim krewnym generała Franciszka Czarnomskiego (1783 - 1855). Uczestniczył w powstaniu listopadowym, gdzie się wyróżnił jako dowódca pułku w bitwie pod Stoczkiem. W czasie tzw. Wiosny Ludów uczestniczył w powstaniu wielkopolskim r. 1848 i badeńskim roku 1849. Działał potem jako oficer turecki (dowódca pułku kozaków otomańskich) w latach 1855-1856.

Po wybuchu powstania styczniowego powrócił do Polski i był w latach 1863-1864 generalnym organizatorem województwa płockiego. Po upadku powstania zbiegł do Francji, gdzie zaciągnął się do armii Drugiego Cesarstwa. Jako oficer francuski walczył w wojnie francusko-niemieckiej.

W 1871 brał udział w tworzeniu Komuny w Paryżu, od której władz otrzymał stopień generała i zadanie organizowania oddziału kawalerii. Był członkiem sztabu generała Wróblewskiego. Po klęsce Komuny Paryskiej został skazany na galery. Po ogłoszonej w r. 1883 amnestii osiadł w Paryżu, gdzie zmarł w 92. roku życia.