Rozważania o rewolucji we Francji
Z Wikipedii
Rozważania o rewolucji we Francji (ang: Reflections on the Revolution in France) - książka, którą napisał i wydał w 1790 roku brytyjski (irlandzki) pisarz Edmund Burke. Książka przyczyniła się do powstania nurtu myśli politycznej zwanego konserwatyzmem ewolucyjnym lub ewolucjonizmem (w odróżnieniu od konserwatyzmu tradycyjnego, reakcyjnego czy też tradycjonalizmu, którego ojcem duchowym jest Joseph de Maistre.
Podczas gdy nieco późniejszy tradycjonalizm przeciwny był jakimkolwiek zmianom ustroju feudalnego i jego pozostałości, konserwatyzm ewolucyjny zakładał zgodę na zmiany, byleby nie były one gwałtowne i nie zaszkodziły społeczeństwu.
Edmund Burke martwił się o zachowanie tak zwanego "związku generacyjnego" miedzy pokoleniami, by zbyt radykalna zmiana nie powodowała, że starsi i młodsi nie mogli już sie zrozumieć. Rewolucję traktował jako niedozwolone zerwanie ciągłości historycznej. Naród jest dziełem wielu generacji, tych przeszłych, obecnych i przyszłych. Żadna generacja nie ma prawa podejmowania decyzji w imieniu pozostałych. Rewolucja jest właśnie taką nieuprawnioną decyzją.
Burke w swej książce potępiał rewolucję, gilotynę, anty-arystokratyzm i mordy, lecz nie negował potrzeby zmian. Francuzom radził skorzystać w obalaniu absolutyzmu z dorobku "wolnościowego" Francji tzn. z instytucji jaką były Stany Generalne (zwołane we Francji w 1614 roku, a potem dopiero w 1789).
Pisał to, jeszcze zanim jakobini urządzali swe masowe mordy, lecz wiedział z pism Rousseau i Holbacha, że francuskie wizje polityczne, jako zbyt abstrakcyjne, przeintelektualizowane i pełne pogardy dla tradycji są skazane na niepowodzenie.
W Anglii polemizowali z nim pro-rewolucyjni pisarze jak Thomas Paine, który nie dorównywał Burke'owi intelektem lecz przewyższał sławą.
