Ruscy mennonici
Z Wikipedii
Ruscy mennonici (niem. Russlandmennoniten) - to mennonici, którzy osiedlali się od 1772 na zaproszenie Katarzyny II w południowej Rosji, zwanej wtedy Małą Rusią.
Ich przodkowie przybyli z Holandii i Fryzji w XVI i XVII wieku do pozostających w polskim władaniu Prus Królewskich. Po pierwszym rozbiorze Polski, musieli uchodzić przed pruskim militaryzmem (mennonici nie uznają służby wojskowej). Od 1860 część gmin mennonickich znalazła się pod wpływem tworzącego się na terenach Ukrainy uświęceniowego ruchu sztundystycznego. Po 1871, gdy Rosja wprowadziła pobór powszechny, przenieśli się do Ameryki Łacińskiej, na przykład do Paragwaju. Ich potomkowie posługują się językiem Plautdietsch, czyli archaiczną odmianą języka dolnoniemieckiego z wpływami innych języków germańskich.
