Ryszard Rosin

Z Wikipedii

Ryszard Rosin (ur. 29 marca 1919 w Koninie - zm. 11 marca 2002 w Łodzi) polski historyk, mediewista, znawca nauk pomocniczych historii.

W latach 1947 - 1951 odbył studia historyczne na Wydziale Humanistycznym UŁ. Był uczniem M. H. Serejskiego oraz S. Zajączkowskiego. Pod opieką tego drugiego napisał rozprawę doktorską pt. Ziemia Wieluńska w XII-XVI wieku. Na jej podstawie uzyskał w 1960 roku stopień doktora nauk humanistycznych.

Docent od 1969 roku, od 1973 do 1989 roku kierował Pracownią, a następnie Zakładem Nauk Pomocniczych Historii. Wypromował 4 doktorów oraz 44 magistrów.

Głównymi nurtami zainteresowań badawczych doc. R. Rosina były: dzieje ziem Polski Środkowej w średniowieczu , badania nad zbrodniami Wehrmachtu w 1939 r. na tym obszarze, nurt filatelistyczny kreujący filatelistykę na nową naukę pomocniczą historii. Był redaktorem licznych monografii miast i materiałów z sesji naukowych. Najbardziej znane z jego publikacji to:

• Łódź 1423-1823-1973. Zarys dziejów i wybór dokumentów (wraz z M. Bandurką).
• Łódź. Dzieje miasta, red. R. Rosin,t. 1, Warszawa 1980.
• Kutno. Dzieje miasta, red. R. Rosin, Warszawa 1984.
• Zgierz. Dzieje miasta do roku 1988, red. R. Rosin.

[edytuj] Źródło

• J. Chańko, Ryszard Rosin, "Rocznik Łódzki", t. 49, 2000.