Ryton
Z Wikipedii
Ryton (z gr.) - starożytne naczynie do picia wina, zazwyczaj w kształcie rogu lub głowy zwierzęcej. Wykonywane było z gliny lub metalu i zdobione dekoracją malarską bądź reliefową z wizerunkiem głowy ludzkiej lub zwierzęcej.
Wywodziło się z Grecji, znane było już w kręgu kultury egejskiej (egzemplarze rytonu odnaleziono w grobach szybowych w Mykenach), następnie rozpowszechnione w kręgu oddziaływania kultury greckiej.
Naczynie to dało się odłożyć tylko po wypiciu zawartości, gdyż można je było stawiać jedynie na wylewie. Używano go do spełniania rytualnej libacji, ale również na ucztach.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Bibliografia
- publikacje:
- Praca zbiorowa - „Encyklopedia sztuki starożytnej”, WaiF i Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1998, s. 498, ISBN 83-01-12466-0 (PWN), ISBN 83-221-0684-X (WaiF)
- strony WWW:
