S/PDIF

Z Wikipedii

Złącze TOSLINK

S/PDIF (ang. SONY/Philips Digital Interface Format) – standard przesyłania sygnałów dźwiękowych rozwijany przy współpracy firm SONY i Philips. Pozwala na przesyłanie między dwoma urządzeniami dźwięku zapisanego cyfrowo bez potrzeby konwertowania go do postaci analogowej. Dzięki temu nie powstają zniekształcenia dźwięku (powstawały w trakcie przetwarzania sygnału cyfrowego do postaci analogowej, w trakcie przetwarzania sygnału z powrotem do postaci cyfrowej po przesłaniu oraz w trakcie samej transmisji).

[edytuj] Zastosowanie

Standard ten dotąd najczęściej spotykany w urządzeniach DAT (ang. Digital Audio Tape), CD oraz cyfrowych procesorach dźwięku. Obecnie popularny również w lepszych kartach muzycznych, satelitarnych tunerach cyfrowych, zestawach kina domowego, a także w sprzęcie przenośnym MiniDisc oraz konsolach do gier (Playstation 2,Playstation 3 Xbox).

[edytuj] Złącza

Typowym wyjściem/wejściem dla sygnału S/PDIF jest RCA, które umożliwia połączenie tylko na krótkie odległości w warunkach domowych (do 15 metrów) za pomocą koncentrycznego (najlepiej ale zwykły również może być - jednak nie jest odporny na zakłócenia) przewodu o impedancji 75 Ohm (przewód bardzo zbliżony budową do przewodów CATV). Popularne staje się optyczne złącze TOSLINK (w pełni zgodne ze złączem elektrycznym opracowane przez firmę TOSHIBA) S/PDIF, niepodatne na zakłócenia elektromagnetyczne i pozwalające na obniżenie kosztu przewodu łączącego (światłowód jest sporo tańszy od przewodu koncentrycznego).

W sprzęcie komputerowym, a także w urządzeniach przenośnych stosowane są złącza S/PDIF oparte na złączu minijack 3,5 mm. Często spotykane w takim sprzęcie są złącza zapewniające pracę w trybie analogowym, prądowym S/PDIF oraz optycznym S/PDIF (za pomocą specjalnej przejściówki) - oczywiście te tryby pracują zamiennie.

[edytuj] Wersje niestandardowe i odmiany

Firma ALESIS wykorzystała złącze TOSLINK do stworzenia studyjnego formatu przesyłu dźwięku o nazwie ADAT. Pozwala on na przesłanie maksymalnie 8 kanałów o parametrach 48kHz/24bit (w podstawowym standardzie) a także 4 kanałów 96kHz/24bit lub 2 kanałów 192kHz/24bit (w standardzie ADAT SMUX)

Istnieje również profesjonalna wersja S/PDIF różniąca się nieco formatem (jednak nie na tyle, aby nie były zgodne) pod nazwą AES/EBU. Główną różnicą jest wykorzystanie połączeń symetrycznych (odpornych na zakłócenia) oraz przewodu o impedancji 110 Ohm. Wykorzystywane głównie w technice studyjnej. W tej wersji jako złącza stosuje się wtyki i gniazda XLR jednak istnieje możliwość podłączenia do gniazd RCA kosztem symetryczności.

Istnieje także rzadko spotykana wersja tego formatu w której przewód ma 75 Ohm, a złącza to skrętka BNC - ta wariacja nie jest połączeniem symetrycznym.