Sambar sundajski
Z Wikipedii
Sambar sundajski | |||||||||||||||||||||||||||||
Systematyka | |||||||||||||||||||||||||||||
Domena | eukarioty | ||||||||||||||||||||||||||||
Królestwo | zwierzęta | ||||||||||||||||||||||||||||
Typ | strunowce | ||||||||||||||||||||||||||||
Gromada | ssaki | ||||||||||||||||||||||||||||
Rząd | parzystokopytne | ||||||||||||||||||||||||||||
Rodzina | jeleniowate | ||||||||||||||||||||||||||||
Rodzaj | Cervus (Rusa) | ||||||||||||||||||||||||||||
Gatunek | sambar sundajski | ||||||||||||||||||||||||||||
Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||||||||||||
Cervus timorensis | |||||||||||||||||||||||||||||
Blainville, 1822 | |||||||||||||||||||||||||||||
Status ochronny | |||||||||||||||||||||||||||||
|
Sambar sundajski (Cervus timorensis syn. Rusa timorensis) - ssak z rodziny jeleniowatych.
Spis treści |
[edytuj] Występowanie
Występuje na Jawie, Bali, Sulawesi, Timorze, Molukach i na wielu drobnych wyspach Indonezji. Występuje w tamtejszych lasach, plantacjach i otwartych terenach trawiastych.
[edytuj] Charakterystyka ogólna
Podstawowe dane | |
---|---|
Długość ciała | 140-185 cm |
Wysokość w kłębie | 83-110 cm |
Długość ogona | ok. 20 cm |
Masa ciała | 50-115 kg |
Dojrzałość płciowa | ok. 1,5-2 roku życia |
Ciąża | 8 miesięcy |
Liczba młodych w miocie |
1-2 |
Długość życia | poniżej 20 lat |
Okrywa włosowa z dużą ilością włosów wełnistych, o ubarwieniu szarobrązowym, u młodych cętki nie występują. Kończyny stosunkowo krótkie. Poroże z trzema, czasami czterema rozgałęzieniami, z licznie uperlonymi łodygami, może dorastać do 110 cm (przeciętnie 60-75 cm), a u niektórych osobników jest łopatowato spłaszczone.
Sambar sundajski żywi się trawami, korzeniami bylin i krzewami. Jest aktywny głównie nocą.
[edytuj] Taksonomia
Niektórzy autorzy sugerowali wyodrębnienie Cervus timorensis do rodzaju Rusa, jednak wyniki badań molekularnych wskazują na zasadność umieszczenia gatunku w kladzie Cervus[1].
Przypisy
[edytuj] Bibliografia
- Komosińska Halina, Podsiadło Elżbieta: Ssaki kopytne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002. ISBN 83-01-13806-8.
- Brent Huffman: www.ultimateungulate.com (en). [dostęp 22 listopada 2007].