Schronisko dla Starców i Zniedołężniałych w Poznaniu

Z Wikipedii

Schronisko dla Starców i Zniedołężniałych - budynek znajdujący się w Poznaniu, w północnej części Starego Miasta, przy ul. Żydowskiej 15-18.

Gmach został wzniesiony na miejscu trzech synagog, należących do poznańskiej gminy żydowskiej: Starej, Nowej i Nehemiasza. Działka, na której stały bożnice na mocy umowy o zamianie gruntów z 13.06.1904 stała się własnością Fundacji im. Salomona Beniamina Latza (gmina żydowska otrzymała za to teren u zbiegu ul. Wronieckiej i Stawnej, gdzie powstała Nowa Synagoga).

Synagogi wyburzono w 1908, a w latach 1909-1910 powstał na ich miejscu nowy budynek według projektu poznańskiego architekta Alfreda Grotte. Mieściło się w nim Schronisko dla Starców i Zniedołężniałych im. S. B. Latza (niem. S. B. Latz'schen Alten und Siechenheim). Częścią budynku była także synagoga. Schronisko, założone w 1829, przeznaczone było dla ubogich Żydów mających powyżej 60 lat. Funkcjonowało ono do II wojny światowej. Po jej zakończeniu w gmachu przez krótki czas mieściła się siedziba Komitetu Żydowskiego. Obecnie znajdują się w nim biura i mieszkania.