Setnik rymów duchownych

Z Wikipedii

Setnik rymów duchownych – zbiór poetycki napisany w 1590 roku przez Sebastiana Grabowieckiego (ok. 1543-1607). Setnik ten jest tomem dwuczęściowym zawierającym ponad dwieście wierszy.

Rymy duchowne są komentarzem i do włoskich fascynacji literackich, duchowych przemian, i do dramatów osobistych poety, np. do boleśnie przeżytej śmierci żony. W tym tomie obecne są gorzki rozrachunek z życiem oraz znamienny układ kompozycyjny rysujący katolicki wzorzec przemiany i odnajdywania wartości.

Oto kolejność motywów kompozycyjnych: wiersze pokutne, wiersze oczyszczające, wiersze dziękczynne, wiersze pochwalne.

Oba setniki zamykają się wierszami do Matki Boskiej, a całość wierszem do Anioła Stróża, a więc widoczne jest w zbiorze przeistoczenie od pokuty do konsolacji. Jednakże to tylko ogólny układ z różnymi odstępstwami, wewnętrznie bogacony poprzez dobierane sąsiedztwo wierszy, a więc znaczące konteksty czy ich wersyfikacyjne różnicowanie.