Siarczan żelaza(II)

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dodania infoboksu. Jeśli możesz, zrób to korzystając z szablonu {{związek chemiczny infobox}}.
Instrukcja użycia szablonu znajduje się na jego stronie dokumentacji. Zobacz też listę artykułów z szablonem.

Siarczan żelaza(II) (dawniej siarczan żelazawy, FeSO₄) – związek chemiczny, sól żelaza i kwasu siarkowego.

Bezwodny siarczan żelaza(II) jest białą, krystaliczną substancją, rozkładającą się samorzutnie w kontakcie z powietrzem do wodorotlenku żelaza(III) i siarczanu żelaza(III). Bezwodny siarczan żelaza(II) jest silnie higroskopijny. Uwodniony siarczan żelaza(II) FeSO₄•7H₂O, zwany witriolem żelaza, jest jasnozieloną, krystaliczną substancją, która topi się w temperaturze 64°C, w 90°C przechodzi w monohydrat FeSO₄•H₂O, który w 327°C uwalnia wodę i przechodzi do bezwodnego siarczanu żelaza.

Roztwór wodny siarczanu żelaza(II) posiada odczyn kwaśny. Po zobojętnieniu wytrąca się z niego osad wodorotlenku żelaza. Związek ten otrzymuje się zwykle w wyniku bezpośredniego działania kwasu siarkowego na metaliczne żelazo, w wyniku czego powstaje uwodniona forma tej soli.

Siarczan żelaza(II) jest stosowany w analizie chemicznej, oraz przy otrzymywaniu soli Mohra, odpowiada za zabarwienie niektórych rodzajów cementu, oraz jest stosowany jako łatwo wchłanialna forma żelaza w medycynie.

Spis treści

1 Użycie medyczne

[edytuj] Użycie medyczne

Siarczan żelaza(II) (nazwa międzynarodowa Ferrous sulfate) (ATC: B 03 AA 07) substancja chemiczna stosowana jako lek - źródło żelaza, stosowany celem uzupełnienia jego niedoboru.

[edytuj] Działanie

Hydrolizujące sole, zawierające jony żelaza Fe²⁺ wchłaniane są łatwo z przewodu pokarmowego i stają się substratem do produkcji hemoglobiny i mioglobiny.

[edytuj] Wskazania

leczenie niedokrwistości z niedoboru żelaza

[edytuj] Przeciwwskazania i działania niepożądane

Przeciwwskazania:

nadwrażliwość na lek lub składniki preparatu
hemochromatoza
hemosyderoza
niedokrwistość hemolityczna
niedokrwistość aplastyczna
niedokrwistość syderoachrestyczna
marskość wątroby
talasemia
stany zapalne błony śluzowej przewodu pokarmowego
nie stosować łącznie z poniższymi lekami:
- tetracykliny
- fluorochinolony
- lewodopa
- tyroksyna
- metyldopa
- sulfasalazyna
- neomycyna
- kolestipol
- cholestyramina
- allopurinol
nie stosować łącznie z poniższymi pokarmami:
- mleko i jego przetwory
- jajka

Działanie niepożądane

bóle brzucha
biegunka
zaparcie
nudności
brak łaknienia

[edytuj] Dawkowanie

Ściśle według wskazań lekarza!

Lek występuje w kroplach, podaje się go więc zmieszany z sokiem lub wodą, ewentualnie z posiłkiem (przy zaburzeniach żółądkowo-jelitowych), aczkolwiek przyjmowanie na czczo zwiększa wchłanianie żelaza (podobnie działa witamina C). Najlepiej pić przez słomkę, aby uniknąć przebarwienia zębów. Lek stosuje się przez 2-3 miesiące, aby uzupełnić tkankowe niedobory żelaza. W trakcie leczenia występuje czarne zabarwienie stolca.