Silnik z wtryskiem pośrednim
Z Wikipedii
Silnik z wtryskiem pośrednim to silnik spalinowy, konstrukcyjna odmiana silnika wysokoprężnego, w którym paliwo jest podawane do komory wstępnej, będącej integralną częścią głowicy silnika.
W komorze wstępnej dochodzi do odparowania wtryśniętej dawki paliwa, wymieszaniu z będącym tam powietrzem i zapłonu. Następnie gazy spalinowe przedostają się do cylindra nad tłok i oddając swoją energię poprzez suw pracy dają pracę użyteczną.
Silniki z wtryskiem pośrednim cechują się zaletami takimi jak:
- dość miękka praca
- łatwość uzyskania wyższych prędkości obrotowych
- dobra szybkobieżność (reakcja na "dodanie gazu")
- niewygórowane wymagania co do liczby cetanowej paliwa.
- prostsza konstrukcja aparatury wtryskowej.
Posiadają też i wady takie jak:
- większe jednostkowe zużycie paliwa w stosunku do silnika z wtryskiem bezpośrednim.
- trudniejszy rozruch zimą (niezbędna jest świeca żarowa).
Silniki te jako pierwsze osiągnęły obroty 4000 obr/min, co w połączeniu z dobrą szybkobieżnością sprawiło, że silniki te z powodzeniem sprawdziły się jako napęd samochodów osobowych, dostawczych i ciężarowych. Przykładem może być silnik 4C90 konstrukcji W.S.W. "Andoria" w Andrychowie samochody: np. (Żuk , Lublin), silnik S-530 (Star 28) i inne.
Opanowanie nowych technologii silnika z wtryskiem bezpośrednim (pompowtryskiwacze, system common rail) z niskim jednostkowym zużyciem paliwa sprawiło, iż silniki z wtryskiem pośrednim odgrywa mniejszą rolę jako silniki trakcyjne do napędu pojazdów niż kiedyś i powoli zaczynają wychodzić z produkcji.
