Simone Martini

Z Wikipedii

Simone Martini (ur. około 1284 w Sienie, zm. w 1344 w Awinionie), włoski malarz, przedstawiciel szkoły sieneńskiej. Ożeniony z Giovanną, siostrą malarza Lippo Memmi. Martini działał w Sienie, Pizie, Asyżu, Neapolu i Awinionie.

Inspirował się twórczością swojego nauczyciela, Duccia, pracami rzeźbiarza Giovanniego Pisano, jednak największy wpływ wywarła na niego sztuka francuskiego gotyku.

W 1315 namalował w sali miejskiej rady w Palazzo Publico w Sienie fresk przedstawiający Madonnę pośród aniołów i świętych – Maestę, silnie nawiązujący do dzieła Duccia z lat 1308-11. W 1328 na przeciwległej ścianie sportretował we fresku wodza wojsk sieneńskich, pogromcę Florencji – Guidoriccio da Fogliano de'Ricci. Jest to jeden z najwcześniejszych kommemoratywnych portretów konnych. W tle artysta umieścił rozległy pejzaż z namiotami żołnierzy, a także obwarowaniami miasta i twierdzy.

Typ Madonny stworzony przez Simone Martiniego miał wielką wagę dla malarstwa sieneńskiego. Można go zaobserwować w ołtarzu Maesta namalowanego w 1320 dla kościoła dominikanów w Pizie. Z roku 1333 pochodzi najlepsze dzieło malarza - Zwiastowanie, wykonane wspólnie z Lippo Memmi (obecnie w Galerii Ufizzich). Wielokrotnie zachwycano się dekoracyjną, wyrafinowaną linią obiegającą precyzyjnie sylwetki postaci. Do tego obrazu nawiąże później współczesny Simone Martiniemu Ambrogio Lorenzetti w swoim Zwiastowaniu z 1344 r. W Asyżu Martini namalował jedenaście fresków przedstawiających żywot św. Marcina.

Lata 1339-1344 Simone Martini spędził na dworze papieskim w Avignonie. Tam namalował Chrystusa powracającego do swoich rodziców (1342) - bardzo rzadki temat. Prawdopodobnie była to część dyptyku. Zaprzyjaźnił się także z Petrarką i zilustrował jego manuskrypt (dotyczący Wergiliusza). Z jego prac w pałacu papieskim i w katedrze zachowały się fragmenty fresku nad portykiem Notre Dame des Doms. Pochodzą prawdopodobnie z 1341 roku.

Jego wpływ na czternastowieczne malarstwo francuskie jest trudny do oszacowania. Za to w Sieneńczycy okrzyknęli go ich największym malarzem. Uczniami Martiniego byli: Lippo Memmi, Luca di Tommè, Bern i Giacomo di Mino.

[edytuj] Dzieła

• Maestà (Madonna pośród aniołów i świętych), 1315, Palazzo Pubblico w Sienie
• Ołtarz św. Ludwika z Tuluzy, ok. 1317, Museo Nazionale di Capodimonte w Neapolu
• freski w kaplicy św. Marcina, kościół św. Franciszka w Asyżu
• Ołtarz z Pizy, 1319, Museo Nazionale di San Matteo w Pizie
• Ołtarz z Orvieto, ok. 1321, Museo dell'Opera del Duomo w Orvieto
• krucyfiks, 1321-25, Church of Misericordia, San Casciano (Florencja)
• Ołtarz z Cambridge, 1320-25, Fitzwilliam Museum w Cambridge
• Portret konny Guidoriccia da Fogliano, 1328-30, Palazzo Pubblico w Sienie
• Ołtarz Męki Pańskiej, 1333, Królewskie Muzeum Sztuk Pięknych w Antwerpii
• Zwiastowanie, 1333, Galeria Uffizi we Florencji
• Chrystus powracający do swoich rodziców, 1342, Walker Art Gallery w Liverpoolu