Skala Likerta
Z Wikipedii
Skala Likerta - to w metodologii badań społecznych pięciostopniowa skala porządkowa, którą wykorzystuje się w kwestionariuszach ankiet i wywiadach kwestionariuszowych, dzięki której uzyskać można odpowiedź dotyczącą stopnia akceptacji zjawiska, poglądu itp. Nazwa skali pochodzi od nazwiska Rensisa Likerta, który wynalazł ją w 1932 r.[1]
Bardzo często wykorzystywana jest do mierzenia postaw wobec konkretnych problemów czy opinii.
Skala ta składa z kafeterii liczącej pięć odpowiedzi ułożonych w porządku od stopnia całkowitej akceptacji, do całkowitego odrzucenia. Badany ma za zadanie określić w jakim stopniu zgadza się z danym twierdzeniem.
Przykładowe warianty opisane na skali:
- - zdecydowanie zgadzam się,
- - raczej zgadzam się,
- - nie mam zdania,
- - raczej nie zgadzam się,
- - zdecydowanie nie zgadzam się
Liczba możliwych do wyboru odpowiedzi powinna być nieparzysta (najczęściej 5), tak, żeby środkowe stwierdzenie było możliwie najbardziej neutralne.
Badany wybiera tę możliwość, która najbardziej odpowiada jego odczuciom.
W badaniach poprawności tezy badawczej, założonej dla zbioru lub jednostki z określonej galerii skategoryzowanych odpowiedzi wyznacza się predylekcje (szczególne upodobanie, wysoką skłonność do kogoś albo czegoś). Pozwala to za pomocą w/w skali określić paradygmat (najogólniejszy model) zbioru lub jednostki.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Rensis Likert (1932). "A Technique for the Measurement of Attitudes" Archives of Psychology 140, 55.
