Skala Saffira-Simpsona

Z Wikipedii

Skala Saffira-Simpsona - skala opracowana w 1969 przez inżyniera Herberta Saffira oraz dyrektora National Hurricane Center Boba Simpsona w celu klasyfikacji huraganów wg intensywności wiatrów ciągłych. Służy ona do oszacowania potencjalnych szkód, powstałych w momencie wejścia huraganu na ląd. Jest ona stosowana tylko w przypadku sztormów powstałych na Oceanie Atlantyckim i północnym Pacyfiku na wschód od międzynarodowej linii zmiany daty. W przypadku innych sztormów stosowane są odmienne metody oceny.

Pięć kategorii uszeregowanych według rosnącej siły wiatru:

Kategoria 1	Wiatr ciągły	33–42 m/s	74–95 mph	64–82 kt	119–153 km/h
	Wysokość fali powodziowej	4–5 ft		1,2–1,5 m
	Ciśnienie w centrum	28,94 inHg		980 mbar
	Potencjalne zniszczenia	Brak większych zniszczeń wśród budynków. Zniszczenia spowodowane głównie przez niezabezpieczone przedmioty, drzewa, przyczepy kempingowe. Przybrzeżne podtopienia oraz niewielkie zniszczenia w portach i marinach.
	Przykładowe sztormy o takiej sile	Huragan Agnes – Huragan Danny – Huragan Gaston
Kategoria 2	Wiatr ciągły	43–49 m/s	96–110 mph	83–95 kt	154–177 km/h
	Wysokość fali powodziowej	6–8 ft		1,8–2,4 m
	Ciśnienie w centrum	28,50–28,91 inHg		965–979 mbar
	Potencjalne zniszczenia	Zniszczenie pokrycia dachów, drzwi, okien. Poważne zniszczenia roślinności, przyczep kempingowych, itp. Zniszczenia w portach i marinach spowodowane podtopieniami. Niektóre jednostki mogą zerwać cumy.
	Przykładowe sztormy o takiej sile	Huragan Bob – Huragan Bonnie – Huragan Frances – Huragan Juan
Kategoria 3	Wiatr ciągły	50–58 m/s	111–130 mph	96–113 kt	178–209 km/h
	Wysokość fali powodziowej	9–12 ft		2,7–3,7 m
	Ciśnienie w centrum	27,91–28.47 inHg		945–964 mbar
	Potencjalne zniszczenia	Niewielkie zniszczenia mniejszych budynków, z możliwością uszkodzeń ścian działowych. Całkowite zniszczenie przyczep kempingowych. Podtopienia w rejonie przybrzeżnym może spowodować zniszczenie mniejszych budynków i uszkodzenie większych konstrukcji. Możliwość podtopienia terenów położonych w głąb lądu.
	Przykładowe sztormy o takiej sile	Huragan Great New England z 1938 – Huragan Fran – Huragan Isidore – Huragan Jeanne
Kategoria 4	Wiatr ciągły	59–69 m/s	131–155 mph	114–135 kt	210–249 km/h
	Wysokość fali powodziowej	13–18 ft		4,0–5,5 m
	Ciśnienie w centrum	27,17–27,88 inHg		920–944 mbar
	Potencjalne zniszczenia	Duże zniszczenia ścian działowych, możliwość całkowitego zerwania dachów z mniejszych budynków. Duża erozja nadbrzeża. Możliwość podtopienia znacznych obszarów w głąb lądu.
	Przykładowe sztormy o takiej sile	Huragan Galveston z 1900 – Huragan Charley – Huragan Hugo – Huragan Iris – Cyklon Nargis
Kategoria 5	Wiatr ciągły	≥70 m/s	≥156 mph	≥136 kt	≥250 km/h
	Wysokość fali powodziowej	≥19 ft		≥5,5 m
	Ciśnienie w centrum	<27,17 inHg		<920 mbar
	Potencjalne zniszczenia	Całkowite zerwanie dachów domów, budynków użytkowych i przemysłowych. Całkowite zniszczenie niektórych budynków z możliwością całkowitego rozwiania mniejszych konstrukcji. Powodzie na dużym terenie. Niekiedy wymagana całkowita ewakuacja ludności.
	Przykładowe sztormy o takiej sile	Huragan Camille – Huragan Gilbert – Huragan Andrew – Huragan Dnia Pracy z 1935 roku – Huragan Katrina – Huragan Dean

Prędkość wiatru szacowana jest na podstawie średniej minutowej. Ciśnienie atmosferyczne w centrum huraganu jest przybliżeniem. Siła przykładowych huraganów podawana jest dla punktu wejścia na ląd.