Wikiprojekt:Skoki narciarskie/Dopracowywanie artykułów/Turniej Nordycki

Z Wikipedii

Uwaga! Dopracowywanie tego artykułu już zostało zakończone.. Proszę nie edytować tej strony. Artykuł znajduje się obecnie pod hasłem Turniej Nordycki.

Turniej Nordycki
Rozgrywany od	1997
Najwięcej zwycięstw w Turnieju Nordyckim	Adam Małysz 3 razy
Najwięcej zwycięstw w konkursach Turnieju Nordyckiego	Adam Małysz 10 razy
Najwięcej razy na podium Turnieju Nordyckiego	Adam Małysz 4 razy
Najwięcej razy na podium w konkursach Turnieju Nordyckiego	Adam Małysz 15 razy
Miejsca rozgrywania konkursów	Lahti Kuopio Falun Oslo Trondheim Lillehammer

Turniej Nordycki, zwany także Turniejem Skandynawskim (Nordic Tournament) jest turniejem w skokach narciarskich, rozgrywanym od 1997 roku na wzór Turnieju Czterech Skoczni.

Cykl ten rozgrywany jest w pierwszej połowie marca każdego roku. Konkursy zaliczane do Turnieju Nordyckiego odbywają się na obiektach na terenie Skandynawii. Najczęściej odbywają się one w Finlandii i Norwegii, rzadziej w Szwecji. Zwycięzcą Turnieju Skandynawskiego, podobnie jak w Turnieju Czterech Skoczni zostaje skoczek, który zdobył największą liczbę punktów za skoki we wszystkich konkursach.

Pierwszym i jak dotychczas jedynym zawodnikiem, który trzykrotnie zwyciężał w Turnieju Nordyckim jest Adam Małysz, który uczynił to w 2001, 2003 i 2007 roku.

Spis treści 1 Historia 2 Triumfatorzy 2.1 Zwycięzcy w klasyfikacji generalnej 2.2 Najwięcej razy na podium w klasyfikacji generalnej 2.3 Najwięcej razy na podium w konkursach 3 Zasady 4 Obiekty 5 Logo 6 Przypisy 7 Bibliografia

[edytuj] Historia

Pierwsza edycja Turnieju Skandynawskiego odbyła się w 1997 roku. Rozegrane zostały cztery konkursy, które jednocześnie były zaliczane do klasyfikacji Pucharu Świata. Pierwszy z konkursów odbył się 9 marca 1997 roku w Lahti, a zwycięzcą okazał się Andreas Widhölzl. Najlepszym zawodnikiem drugich zawodów, 12 marca w Kuopio był Kazuyoshi Funaki. Trzeci z konkursów odbył się 13 marca w Falun, a zwycięzcą został Primož Peterka. Ostatni z konkursów rozegrany został w stolicy Norwegii, Oslo. Zwyciężył Funaki, który z przewagą 28 punktów nad drugim, Kristianem Brendenem, triumfował także w całym Turnieju Nordyckim^[1].

W drugiej edycji Turnieju Skandynawskiego, w marcu 1998 roku zwycięzcą został Andreas Widhölzl. Trzy spośród konkursów wygrał Primož Peterka (8 marca w Lahti, 11 marca w Falun i 15 marca w Oslo), jednak w czwartym spośród konkursów (13 marca w Trondheim) zajął 44. miejsce i w efekcie zajął dziesiąte miejsce w końcowej klasyfikacji TN^[2].

W 1999 roku rozegrano trzy konkursy Turnieju Skandynawskiego. Pierwszy z nich odbył się 6 marca na średniej skoczni w Lahti. Zwyciężył Kazuyoshi Funaki. 11 marca w Falun triumfował Martin Schmitt, a 14 marca w Oslo - Noriaki Kasai, który zwyciężył w całym Turnieju Skandynawskim^[3].

O zwycięstwie w końcowej klasyfikacji Turnieju Nordyckiego 2000 decydowała ilość zdobytych punktów Pucharu Świata podczas czterech konkursów, a nie tak, jak dotychczas - liczba punktów zdobytych za same skoki. Pierwsze zawody odbyły się 4 marca na średniej skoczni w Lahti. Wygrał je Janne Ahonen przed Svenem Hannawaldem i Lasse Ottesenem. Nazajutrz na skoczni dużej triumfował Martin Schmitt, drugi był Janne Ahonen, a trzeci Andreas Goldberger. 10 marca na skoczni w norweskim Trondheim zwycięstwo odniósł Hannawald przed Ville Kantee i Ahonenem. Identyczna sytuacja miał miejsce w ostatnim z konkursów, 12 marca w Oslo. Dzięki temu zwycięstwo w Turnieju Skandynawskim odniósł Sven Hannawald, który o 30 punktów wyprzedził drugiego zawodnika - Janne Ahonena^[4].

Zwycięstwo w piątym Turnieju Skandynawskim odniósł pierwszy w historii reprezentant Polski - Adam Małysz. Ponadto jako pierwszy skoczek w historii wygrał wszystkie konkursy Turnieju Nordyckiego. Wygrał zarówno 7 marca w Falun, jak i 9 marca w Trondheim oraz 11 marca w Oslo. W Turnieju Skandynawskim 2001 Małysz zdobył 648,5 punktów, o 72,7 więcej od drugiego w klasyfikacji - Andreasa Goldbergera, a o 161,6 punktu więcej od trzeciego - Martina Schmitta^[5].

W trakcie Turnieju Skandynawskiego w 2002 roku rozegrane zostały cztery konkursy. W pierwszym z nich, 1 marca w Lahti triumfował Martin Schmitt. Następne dwa konkursy - 13 marca w Falun oraz 15 marca w Trondheim wygrał Matti Hautamäki. W kończącym konkursie, 17 marca w Oslo najlepszy okazał się Simon Ammann. W Turnieju zwycięstwo odniósł Hautamäki przed Małyszem i Schmittem^[6].

W 2003 roku rozegrano trzy konkursy Turnieju Skandynawskiego. Wszystkie z nich (9 marca w Oslo oraz 14-15 marca w Lahti) wygrał Adam Małysz. W efekcie zwyciężył także w samym Turnieju Nordyckim. Na drugiej pozycji sklasyfikowany został Matti Hautamäki, a na trzeciej Tami Kiuru^[7].

W kolejnej edycji Turnieju Nordyckiego zwycięstwo odniósł Roar Ljøkelsøy przed Bjørnem Einarem Romørenem i Simonem Ammannem. We wszystkich spośród czterech konkursów zwyciężyli reprezentanci Norwegii. Pierwsze dwa z nich, tj. 7 marca w Lahti i 10 marca w Kuopio wygrał Romøren. 12 marca w Lillehammer i 14 marca w Oslo triumfował Ljøkelsøy^[8].

W skład Turnieju Skandynawskiego w 2005 roku weszły cztery konkursy. Wszystkie cztery wygrał Matti Hautamäki, czyniąc to jako pierwszy zawodnik w historii skoków. Zwyciężył 6 marca w Lahti, 9 marca w Kuopio, 11 marca w Lillehammer oraz 13 marca w Oslo. W końcowej klasyfikacji Turnieju Nordyckiego zwyciężył z przewagą 47,6 punktu nad drugim Roarem Ljøkelsøyem i z przewagą 70,3 punktu nad trzecim Michaelem Uhrmannem^[9].

Turniej Nordycki 2006 wygrał Thomas Morgenstern przed Andreasem Küttelem i Janne Happonenem. Pierwszy z konkursów odbył się 5 marca w Lahti, a zwyciężył Janne Happonen. Dwa dni później na skoczni w Kuopio triumfował Andreas Küttel. 10 marca w Lillehammer zwycięstwo odniósł Morgenstern, a ostatni konkurs, 12 marca w Oslo wygrał Adam Małysz^[10].

W 2007 roku Adam Małysz jako pierwszy skoczek w historii wygrał trzeci Turniej Nordycki w karierze. Pierwsze trzy spośród konkursów (11 marca w Lahti, 13 marca w Kuopio, 17 marca w Oslo) wygrał. W ostatnim z konkursów, 18 marca w Oslo z powodu złych warunków atmosferycznych Małysz nie zakwalifikował się do finałowej serii. Zwycięzcą okazał się Simon Ammann. W końcowej klasyfikacji Małysz wyprzedził drugiego Andreasa Koflera o 2,1 punktu oraz trzeciego Ammanna o 25,3 punktu^[11].

[edytuj] Triumfatorzy

[edytuj] Zwycięzcy w klasyfikacji generalnej

	Miejsca rozgrywania konkursów	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce
1997	Lahti, Kuopio, Falun, Oslo	Kazuyoshi Funaki	Kristian Brenden	Andreas Widhölzl
1998	Lahti, Lahti, Falun, Trondheim, Oslo	Andreas Widhölzl	Sven Hannawald	Hiroya Saito
1999	Lahti, Trondheim, Falun, Oslo	Noriaki Kasai	Kazuyoshi Funaki	Sven Hannawald
2000	Lahti, Lahti, Trondheim, Oslo	Sven Hannawald	Janne Ahonen	Ville Kantee
2001	Falun, Trondheim, Oslo	Adam Małysz	Andreas Goldberger	Martin Schmitt
2002	Lahti, Falun, Trondheim, Oslo	Matti Hautamäki	Adam Małysz	Martin Schmitt
2003	Oslo, Lahti, Lahti	Adam Małysz	Matti Hautamäki	Tami Kiuru
2004	Lahti, Kuopio, Lillehammer, Oslo	Roar Ljøkelsøy	Bjørn Einar Romøren	Simon Ammann
2005	Lahti, Kuopio, Lillehammer, Oslo	Matti Hautamäki	Roar Ljøkelsøy	Michael Uhrmann
2006	Lahti, Kuopio, Lillehammer, Oslo	Thomas Morgenstern	Andreas Küttel	Janne Happonen
2007	Lahti, Kuopio, Lillehammer[12], Oslo	Adam Małysz	Andreas Kofler	Simon Ammann
2008	Lahti, Kuopio, Lillehammer, Oslo	–	–	–

[edytuj] Najwięcej razy na podium w klasyfikacji generalnej

	Zawodnik	1 miejsca	2 miejsca	3 miejsca
1.	Adam Małysz	3	1	–
2.	Matti Hautamäki	2	1	–
3.	Sven Hannawald	1	1	1
4.	Kazuyoshi Funaki	1	1	–
	Roar Ljøkelsøy	1	1	–
6.	Andreas Widhölzl	1	–	1
7.	Thomas Morgenstern	1	–	–
	Noriaki Kasai	1	–	–
9.	Kristian Brenden	–	1	–
	Janne Ahonen	–	1	–
	Andreas Goldberger	–	1	–
	Bjørn Einar Romøren	–	1	–
	Andreas Küttel	–	1	–
	Andreas Kofler	–	1	–
15.	Martin Schmitt	–	–	2
	Simon Ammann	–	–	2
17.	Hiroya Saitō	–	–	1
	Ville Kantee	–	–	1
	Tami Kiuru	–	–	1
	Michael Uhrmann	–	–	1
	Janne Happonen	–	–	1

[edytuj] Najwięcej razy na podium w konkursach

	Zawodnik	1 miejsca	2 miejsca	3 miejsca	Razem
1.	Adam Małysz	10	2	3	15
2.	Matti Hautamäki	6	2	3	11
3.	Primož Peterka	4	–	1	5
4.	Martin Schmitt	3	3	2	8
5.	Kazuyoshi Funaki	3	–	2	5
6.	Roar Ljøkelsøy	2	5	–	7
7.	Bjørn Einar Romøren	2	3	1	6
8.	Sven Hannawald	2	2	4	8
9.	Simon Ammann	2	2	–	4
10.	Janne Ahonen	2	1	3	5
11.	Thomas Morgenstern	1	2	2	5
12.	Andreas Widhölzl	1	2	–	3
13.	Noriaki Kasai	1	1	–	2
	Andreas Küttel	1	1	–	2
15.	Masahiko Harada	1	–	2	3
16.	Janne Happonen	1	–	–	1
17.	Andreas Kofler	–	2	2	4
18.	Ville Kantee	–	2	–	2
19.	Hiroya Saitō	–	1	2	3
20.	Jani Soininen	–	1	1	2
	Bruno Reuteler	–	1	1	2
	Andreas Goldberger	–	1	1	2
	Jakub Janda	–	1	1	2
24.	Pasi Kytösaho	–	1	–	1
	Nicolas Dessum	–	1	–	1
	Dieter Thoma	–	1	–	1
	Reinhard Schwarzenberger	–	1	–	1
	Hideharu Miyahira	–	1	–	1
	Stefan Horngacher	–	1	–	1
	Florian Liegl	–	1	–	1
	Sigurd Pettersen	–	1	–	1
	Martin Koch	–	1	–	1
33.	Kristian Brenden	–	–	2	2
	Michael Uhrmann	–	–	2	2
35.	Roberto Cecon	–	–	1	1
	Wolfgang Loitzl	–	–	1	1
	Igor Medved	–	–	1	1
	Robert Kranjec	–	–	1	1
	Tami Kiuru	–	–	1	1
	Alexander Herr	–	–	1	1
	Lars Bystøl	–	–	1	1
	Anders Bardal	–	–	1	1
	Lasse Ottesen	–	–	1	1

[edytuj] Zasady

Konkursy Turnieju Nordyckiego zaliczane są do klasyfikacji Pucharu Świata w skokach narciarskich. W związku z tym zasady rozgrywania poszczególnych zawodów są identyczne. W trakcie kwalifikacji przed każdym z konkursów, wyłanianych jest 50 zawodników (40 za sprawą kwalifikacji + 10 najlepszych skoczków w klasyfikacji Pucharu Świata). Zawodnicy oddają skok w pierwszej serii. Najlepszych trzydziestu z nich startuje ponownie w serii drugiej i zdobywa punkty Pucharu Świata.

Do klasyfikacji Turnieju Nordyckiego, w przeciwieństwie do klasyfikacji Pucharu Świata, zalicza się punkty zdobyte w zawodach, tj. za odległość i styl skoku. Identyczna sytuacja ma miejsce podczas Turnieju Czterech Skoczni. W 2000 roku odstąpiono od tej reguły. Do klasyfikacji liczono bowiem punkty Pucharu Świata zdobyte podczas konkursów w krajach skandynawskich.

Za zwycięstwo w Turnieju Nordyckim zawodnik otrzymuje dodatkowe premie pieniężne i nagrody rzeczowe, ufundowane przez organizatorów.

[edytuj] Obiekty

	Nazwa skoczni	Miasto	Punkt konstrukcyjny	Wielkość skoczni	Rekord skoczni
	Salpausselkä	Lahti	K-116 K-90	HS 130 HS 97	135,5 m, Andreas Widhölzl (2006) [13] 098,0 m, Adam Małysz (2001) [14]
	Puijo	Kuopio	K-120	HS 127	135,5 m, Masahiko Harada (1998) [15]
	Lugnet	Falun	K-115	HS 124	130,5 m, Matti Hautamäki (2002) [16]
	Holmenkollen	Oslo	K-115	HS 128	136,0 m, Tommy Ingebrigtsen (2006) [17]
	Granåsen	Trondheim	K-120	HS 131	138,5 m, Adam Małysz (2001) [18]
	Lysgårdsbakken	Lillehammer	K-123	HS 138	145,0 m, Espen Rian (2006) [19]

[edytuj] Logo

Logo Turnieju Nordyckiego zostało zaprojektowane przez Janne Ahonena. Przedstawia skocznię narciarską oraz napis NORDIC TOURNAMENT. Poza tym na środku loga znajduje się koło w barwach: czerwonej i niebieskiej, charakterystycznych dla Skandynawii^[20].

Przypisy

[edytuj] Bibliografia

• Nordic Tournament, nordictournament.com, [19] (ostatni dostęp 11.01.2008)
• Skihopp, skijumping.no, [20] (ostatni dostęp 11.01.2008)
• Skijumping.pl, skijumping.pl, [21] (ostatni dostęp 11.01.2008)
• Skispringen.com, skispringen.com.rtl.de, [22] (ostatni dostęp 11.01.2008)
• Skoki Narciarskie, skokinarciarskie.pl, [23] (ostatni dostęp 11.01.2008)