Thomas Morgenstern

Z Wikipedii

Thomas Morgenstern
Data urodzenia	30 października 1986
Miejsce urodzenia	Spittal an der Drau Austria
Waga	ok. 66 kg
Wzrost	184 cm
Stan cywilny	kawaler
Przydomek	Morgi
Motto	No risk, no fun'
Pierwszy trener	Martin Wiegele
Trener kadry	Alexander Pointner
Klub	SV Villach
Pierwszy skok	1996
Debiut w reprezentacji	30 grudnia 2002
Debiut w PŚ	2002
Pierwsze punkty PŚ	2002 (Oberstdorf)
Pierwsze podium PŚ	11 stycznia 2003 w Libercu (1. miejsce)
Najdłuższy skok	225,5 m na Letalnicy w Planicy (20 marca 2003)
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
Złoto	2006 Turyn	Skocznia K-125 indywidualnie
Złoto	2006 Turyn	Skocznia K-125 drużynowo
Mistrzostwa świata
Złoto	2005 Oberstdorf	Skocznia K-90 drużynowo
Złoto	2005 Oberstdorf	Skocznia K-120 drużynowo
Złoto	2007 Sapporo	Skocznia K-120 drużynowo
Brąz	2007 Sapporo	Skocznia K-90 indywidualnie
Mistrzostwa Świata w lotach
Złoto	2008 Oberstdorf	Skocznia K-185 drużynowo
Brąz	2004 Planica	Skocznia K-185 drużynowo
Brąz	2006 Tauplitz/Bad Mitterndorf	Skocznia K-185 indywidualnie
Mistrzostwa świata juniorów
Złoto	2003 Solleftea	Skocznia K-107 indywidualnie
Złoto	2003 Solleftea	Skocznia K-107 drużynowo
Złoto	2004 Stryn	Skocznia K-90 drużynowo
Srebro	2004 Stryn	Skocznia K-90 indywidualnie
Puchar świata w skokach
Kryształowa kula		2007/2008
Aktualne rekordy skoczni (oficjalne)
Villach Alpenarena K-90		102 m (16.10.2004)
Liberec Ještěd K-120		139 m (16.10.2004)
Harrachov Čertak K-185		214.5 m (18.01. i 19.01.2008)

Thomas Morgenstern (ur. 30 października 1986 roku w Spittal an der Drau) – austriacki skoczek narciarski, indywidualny i drużynowy mistrz olimpijski z dużej skoczni K-125 na Zimowych Igrzyskach 2006. Brązowy medalista Mistrzostw Świata w Sapporo (2007) na średniej skoczni. Zdobywca Pucharu Świata 2007/2008. Ceniony przez komentatorów za umiejętność zachowania nienagannej sylwetki w locie, dobry styl lądowania i bardzo silne odbicie.

Spis treści 1 Życie prywatne 2 Przebieg kariery 3 Zwycięstwa w zawodach 3.1 Zwycięstwa w konkursach Pucharu Świata 4 Zwycięstwa w innych zawodach 4.1 Wygrane zawody drużynowe 5 Osiągnięcia w poszczególnych imprezach 5.1 Zimowe igrzyska olimpijskie 5.2 Mistrzostwa Świata 5.3 Mistrzostwa Świata w lotach 5.4 Miejsca w klasyfikacji po zakończeniu zawodów 5.5 Podium Pucharu Świata 5.6 Podium Letniej Grand Prix 5.6.1 Miejsca na podium w Letnim Grand Prix chronologicznie 6 Ciekawostki 7 Zobacz też 8 Linki zewnętrzne

[edytuj] Życie prywatne

Thomas pochodzi ze sportowej rodziny. Jego dziadek był skoczkiem narciarskim, a wujek Alois zdobył siódme miejsce na olimpiadzie w 1976 roku w slalomie. Ojciec także uprawiał narciarstwo.

Ma dwie starsze siostry, Christinę i Verenę.

[edytuj] Przebieg kariery

W grudniu 2002 roku Thomas zadebiutował w rozgrywkach Pucharu Kontynentalnego w Lahti, zajmując drugie, a następnie pierwsze miejsce. Tydzień później odniósł jedno zwycięstwo na skoczni dużej w czeskim Libercu i stał się objawieniem światowych skoczni. Ustanowił rekord czeskiego obiektu, uzyskując odległość 139 metrów. 29 grudnia po raz pierwszy wystąpił w imprezie rangi światowej - Turnieju Czterech Skoczni w niemieckim Oberstdorfie. Zajął dziewiątą pozycję. Ostatecznie został dziesiątym skoczkiem całej klasyfikacji, w austriackim Bischofshofen był bowiem szósty.

Debiut Morgensterna w gronie zawodowców był bardzo wyraźnie zaakcentowany wyśmienitym rezultatem. Już w połowie stycznia Austriak postarał się, by jego nazwisko zagościło na dłużej na ustach kibiców całego świata. Wygrał swój pierwszy konkurs z cyklu Pucharu Świata w Libercu, choć zdarzyło się to pod nieobecność światowej czołówki. Po imprezie w Zakopanem wystartował w Mistrzostwach Świata Juniorów w szwedzkiej Solleftei. Jego przewaga nad rywalami była bezdyskusyjna. Austriak triumfował zarówno w konkurencji indywidualnej, wyprzedzając Roka Benkovicia i Jana Mazocha oraz drużynowo wraz z Manuelem Fettnerem, Christophem Stricknerem i Rolandem Müllerem. W lutym 2003 zadebiutował w Mistrzostwach Świata w Val di Fiemme, zajmując na obiekcie normalnym szesnaste miejsce. W dalszej części sezonu zimowego startował w cyklu Pucharu Świata, a jego najlepszym rezultatem było ósme miejsce w drugim konkursie w Planicy. Ponadto dorzucił na swoje konto drużynową wygraną w Oslo. Rok skończył na dwudziestym miejscu w rankingu światowym.

W sierpniu 2003 wziął udział w pierwszym w swojej karierze Letnim Grand Prix. Zwyciężył dwa konkursy otwarcia w niemieckim Hinterzarten (indywidualnie i drużynowo), a to pozwoliło mu już na wygranie całego cyklu letniego.

Sezon zimowy 2003/2004 zaczął od występów w fińskim Kuusamo, gdzie w pierwszym konkursie był dziewiąty. Miasto inaugurujące cykl Pucharu Świata słynie jednak ze zmiennych warunków atmosferycznych, o czym Morgenstern przekonał się już kolejnego dnia. Przy silnie wiejącym wietrze miał poważny upadek. Popełnił błąd przy wybiciu z progu, następnie przekoziołkował ponad bulą i upadł na kręgosłup. Trafił do szpitala z podejrzeniem wstrząśnienia mózgu. Oprócz tego złamał palec u ręki. Wypadek Thomasa to jeden z najbardziej dramatycznych w historii skoków narciarskich.

Austriak powrócił do rywalizacji po półtora miesiąca przerwy podczas Turnieju Czterech Skoczni. Pierwszy występ po pauzie zakończył na drugim miejscu, tuż za Sigurdem Pettersenem. W Bischofshofen był czwarty i na tej pozycji zakończył całe zawody. W kilku następnych konkursach nie wypadł poza czołową dziesiątkę, przerywając tę serię dopiero w styczniu 2004 w japońskim Sapporo, gdzie znalazł się na miejscu siedemnastym.

Należy pamiętać, że Austriak miał wówczas dopiero siedemnaście lat. Toteż wkrótce pojawił się na kolejnych juniorskich Mistrzostwach Świata w Strynie. W konkursie drużynowym obyło się bez niespodzianek - niepodzielnie triumfowała Austria. Jednak Morgi nie obronił zwycięstwa indywidualnego z Solleftei - został pokonany przez Polaka Mateusza Rutkowskiego o 12,5 punktu. Także końcówka sezonu 2003 / 2004 okazała się rozczarowująca. Thomas klasyfikowany był na odległych lokatach, debiut w Mistrzostwach Świata w Lotach okazał się porażką, a jedyny sukces to brązowy medal z Planicy, wywalczony drużynowo. Austriak po ostatnim konkursie zajmował szóste miejsce w gronie zawodników, co - biorąc pod uwagę wypadek w Finlandii i jego skutki - spotkało się z ogromnym uznaniem świata skoków narciarskich.

W Letniej Grand Prix Morgenstern zajął czwartą pozycję w klasyfikacji ogólnej, nie wygrywając żadnego z turniejów indywidualnych. W listopadzie powrócił w znakomitym stylu do Kuusamo, osiągając drugą i piątą lokatę. Mimo dobrych skoków, Austriak tkwił w pewnego rodzaju impassie - kilkakrotnie brakowało mu minimalnej liczby punktów do wygrania zawodów. W Engelbergu przegrał z Janne Ahonenem, podobnie w Garmisch-Partenkirchen. W Titisee-Neustadt był trzeci, ulegając także Jakubowi Jandzie. Na pozycji numer dwa znalazł się także podczas imprezy w Sapporo, przegrywając niespodziewanie z zawodnikiem gospodarzy, Kazuyoshi Funaki, zresztą różnicą 0,1 punktu. Nastroje drużyny poprawiło zwycięstwo Austrii podczas próby przedolimpijskiej we włoskim Pragelato.

O potędze tego kraju przekonali się kibice podczas Mistrzostw Świata w Skokach w lutym 2005 w Oberstdorfie. Podopieczni Alexandra Pointnera pokonali na skoczni normalnej Niemców i powtórzyli sukces na skoczni dużej, dystansując tym razem Finów i Norwegów. Indywidualnie Thomas nie zdobył żadnego medalu, a czołową postacią ekipy okazał się Wolfgang Loitzl.

Po emocjach w Oberstdorfie pucharowa karuzela udała się na Turniej Nordycki, gdzie najlepszym wynikiem austriackiego zawodnika jest trzecie miejsce z Lahti - za Mattim Hautamäkim i Roarem Ljøkelsøyem. Po występach na mamucim obiekcie w Planicy Morgenstern został siódmym skoczkiem Pucharu Świata.

W cyklu letnim zajął trzecie miejsce, triumfując w Courchevel. W Zakopanem był drugi za Jakubem Jandą. Początek sezonu zimowego w wykonaniu Morgensterna aż do zawodów w Polsce nie wróżył nic dobrego. W niemieckim Ga-Pa Austriak znalazł się po raz pierwszy w karierze poza czołową trzydziestką konkursu (miejsce 36). W połowie stycznia w Kulm zdobył indywidualnie brązowy medal Mistrzostw Świata w Lotach. Stopniowo odnosił coraz lepsze wyniki, choć nadal nie przełamał passy drugich miejsc. Udało mu się to 18 lutego i to w najlepszym momencie jego kariery. Skokami na odległość 133 i 140 metrów wygrał konkurs olimpijski na skoczni w Pragelato! Swojego rodaka, Andreasa Koflera, wyprzedził o magiczną jedną dziesiątą punktu. Dorobek medalowy Morgenstern wzbogacił o drużynowe złoto. Indywidualnie na skoczni normalnej był dziewiąty.

Po zakończeniu igrzysk zimowych w Turynie Thomas zajmował wyłącznie miejsce w pierwszej dziesiątce konkursów, co zakończyło się dopiero trzynastą lokatą w Planicy. Ponadto Austria drużynowo była niepokonana na światowych skoczniach. W klasyfikacji na koniec sezonu Austriak zajął piątą pozycję.

Latem 2006 ograniczył się do trzech startów w Letniej Grand Prix, głównie z powodu operacji kontuzjowanego kolana. Jego najlepszym wynikiem było szóste miejsce w październiku w Oberhofie. Skoki na śniegu w ramach Pucharu Świata tradycyjnie rozpoczął od Kuusamo, gdzie przy losowych warunkach atmosferycznych był dopiero dwudziesty drugi. Zwyciężył Fin Arttu Lappi. W Lillehammer był trzeci, tuż za duetem szwajcarskim, Simonem Ammannem i Andreasem Kuettelem. Także w dalszej części sezonu nie zdołał przełamać pechowej passy drugich miejsc. A na nich właśnie zakończył konkursy w Innsbrucku (Turniej Czterech Skoczni) za Andersem Jacobsenem, Vikersund, Oberstdorfie (za Adamem Małyszem). W lutym 2007 podczas Mistrzostw Świata w Sapporo zaprezentował jednak formę mistrzowską, wygrywając konkurs na skoczni dużej, aczkolwiek w drużynie. Samodzielnie został brązowym medalistą po zawodach na obiekcie normalnym. Wyprzedzili go Adam Małysz i Simon Ammann. Do występów w Planicy jego szczytowym osiągnięciem było trzecie miejsce w Kuopio za Małyszem i Koflerem. W klasyfikacji zimowej FIS zajął szóstą lokatę. Główną przyczyną osłabienia formy skoczków austriackich była panująca w ekipie epidemia półpaśca.

Podczas Letniej Grand Prix w roku 2007 zapowiadano spektakularną walkę Morgensterna z Małyszem o główne trofeum. Jednak od początku to Austriak miał przewagę, najwyraźniej odczarowany, minimalną różnicą punktową wygrywał kolejne konkursy, począwszy od Hinterzarten. Wkrótce Polak zrezygnował z kilku startów i Thomas miał otwartą drogę do wygranej, którą skrupulatnie wykorzystał. Po raz drugi w karierze stał się posiadaczem trofeum za wygranie Letniej Grand Prix.

Przed zimowym sezonem Pucharu Świata był jednym z faworytów dziennikarzy, publiczności i całego świata sportowego. Udowodnił to z nawiązką. Morgenstern zaskoczył wszystkich formą mistrzowską, która pozwoliła mu na wygranie sześciu pierwszych konkursów na śniegu. To rekord wszech czasów, jednak Austriak dzieli go z dwoma innymi skoczkami fińskimi, Mattim Hautamäkim i Janne Ahonenem. Próba pobicia tego wyniku podczas drugich zawodów w Engelbergu nie powiodła się. Thomas, czwarty po pierwszej serii, ostatecznie zakończył konkurs na najniższym stopniu podium. Wygrał zawodnik gospodarzy, Andreas Kuettel, choć prowadził rodak Morgiego, Andreas Kofler. Jednak jego drugi skok zakończył się upadkiem, co doprowadziło reprezentacyjnego przyjaciela Thomasa do łez.

[edytuj] Zwycięstwa w zawodach

[edytuj] Zwycięstwa w konkursach Pucharu Świata

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Przypisy
1.	11 stycznia	2003	Liberec	Ještěd	K-120	HS-134	131.0 m	129.0 m	271.0 pkt	-
2.	10 marca	2006	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-123	HS-138	138.0 m	132.5 m	289.0 pkt	*T. Nordycki 2006
3.	1 grudnia	2007	Kuusamo	Rukatunturi	K-120	HS-142	146.5 m	137.0 m	308.8 pkt	-
4.	8 grudnia	2007	Trondheim	Granåsen	K-120	HS-131	133.0 m	131.0 m	275.5 pkt	-
5.	9 grudnia	2007	Trondheim	Granåsen	K-120	HS-131	134.0 m	128.0 m	269.6 pkt	-
6.	13 grudnia	2007	Villach	Alpenarena	K-90	HS-98	94.5 m	96.0 m	254.5 pkt	-
7.	14 grudnia	2007	Villach	Alpenarena	K-90	HS-98	95.0 m	95.0 m	249.5 pkt	-
8.	22 grudnia	2007	Engelberg	Großtitlisschanze	K-125	HS-137	132.5 m	133.0 m	260.4 pkt	-
9.	30 grudnia	2007	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	136.5 m	141.5 m	295.9 pkt	*TCS 2007/2008
10.	2 lutego	2008	Sapporo	Okurayama	K-120	HS-134	125.5 m	131.5 m	261.1 pkt	-
11.	3 lutego	2008	Sapporo	Okurayama	K-120	HS-134	135.0 m	139.0 m	288.7 pkt	-
12.	8 lutego	2008	Liberec	Ještěd	K-120	HS-134	132.0 m	128.5 m	272.4 pkt	-

[edytuj] Zwycięstwa w innych zawodach

Lp	Rok	Data	Konkurs	Zawody	I skok	II skok	Punkty
1.	2002	15 grudnia	Lahti	Puchar Kontynentalny	124 m	132 m	278.2
2.	2002	21 grudnia	Liberec	Puchar Kontynentalny	129 m	139 m	278.9
3.	2002	22 grudnia	Liberec	Puchar Kontynentalny	124.5 m	129.5 m	260.7
4.	2003	8 lutego	Solleftea	Mistrzostwa Świata Juniorów	118.5 m	115 m	261
5.	2003	10 sierpnia	Hinterzarten	Letnie Grand Prix	109 m	107.5 m	289
6.	2005	14 sierpnia	Courchevel	Letnie Grand Prix	127 m	127 m	262.7
7.	2006	18 lutego	Pragelato	Zimowe Igrzyska Olimpijskie	133 m	140 m	276.9
8.	2007	12 sierpnia	Hinterzarten	Letnie Grand Prix	104 m	104.5 m	272
9.	2007	18 sierpnia	Einsiedeln	Letnie Grand Prix	104 m	114.5 m	248,3
10.	2007	24 sierpnia	Zakopane	Letnie Grand Prix	121.5 m	126 m	244

[edytuj] Wygrane zawody drużynowe

Lp	Rok	Data	Konkurs	Zawody	Drużyna
1.	2003	8 marca	Oslo	Puchar Świata	Christian Nagiller, Florian Liegl, Andreas Widhoelzl
2.	2003	9 sierpnia	Hinterzarten	Letnie Grand Prix	Andreas Widhoelzl, Martin Hoellwarth, Reinhard Schwarzenberger
3.	2003	6 lutego	Solleftea	Mistrzostwa Świata Juniorów	Manuel Fettner, Christoph Strickner, Roland Mueller
4.	2004	5 lutego	Stryn	Mistrzostwa Świata Juniorów	Roland Mueller, Christoph Lenz, Nicolas Fettner
5.	2004	1 sierpnia	Hinterzarten	Letnie Grand Prix	Andreas Widhoelzl, Martin Hoellwarth, Reinhard Schwarzenberger
6.	2005	12 lutego	Pragelato	Puchar Świata	Wolfgang Loitzl, Andreas Widhoelzl, Martin Hoellwarth
7.	2005	20 lutego	Oberstdorf	Mistrzostwa Świata	Wolfgang Loitzl, Andreas Widhoelzl, Martin Hoellwarth
8.	2005	26 lutego	Oberstdorf	Mistrzostwa Świata	Wolfgang Loitzl, Andreas Kofler, Martin Hoellwarth
9.	2006	20 lutego	Pragelato	Zimowe Igrzyska Olimpijskie	Andreas Widhoelzl, Andreas Kofler, Martin Koch
10.	2006	4 marca	Lahti	Puchar Świata	Andreas Widhoelzl, Andreas Kofler, Martin Koch
11.	2007	25 lutego	Sapporo	Mistrzostwa Świata	Wolfgang Loitzl, Gregor Schlierenzauer, Andreas Kofler
12.	2007	10 marca	Lahti	Puchar Świata	Martin Hoellwarth, Gregor Schlierenzauer, Andreas Kofler
13.	2007	11 sierpnia	Hinterzarten	Letnie Grand Prix	Wolfgang Loitzl, Andreas Kofler, Gregor Schlierenzauer
14.	2008	24 lutego	Oberstdorf	Mistrzostwa Świata w lotach	Martin Koch, Andreas Kofler, Gregor Schlierenzauer

[edytuj] Osiągnięcia w poszczególnych imprezach

[edytuj] Zimowe igrzyska olimpijskie

Rok	Miejsce	Skocznia	Konkurs	Miejsce
2006	Pragelato	HS 106	indywidualny	9
2006	Pragelato	HS 140	indywidualny	1
2006	Pragelato	HS 140	drużynowy	1

[edytuj] Mistrzostwa Świata

Rok	Miejsce	Skocznia	Konkurs	Miejsce
2003	Val di Fiemme	K 95	indywidualny	16
2005	Oberstdorf	HS 100	indywidualny	18
2005	Oberstdorf	HS 100	drużynowy	1
2005	Oberstdorf	HS 137	indywidualny	15
2005	Oberstdorf	HS 137	drużynowy	1
2007	Sapporo	HS 134	indywidualny	5
2007	Sapporo	HS 134	drużynowy	1
2007	Sapporo	HS 100	indywidualny	3

[edytuj] Mistrzostwa Świata w lotach

Rok	Miejsce	Skocznia	Konkurs	Miejsce
2004	Planica	HS 215	indywidualny	13
2004	Planica	HS 215	drużynowy	3
2006	Kulm	HS 203	indywidualny	3
2006	Kulm	HS 203	drużynowy	4
2008	Oberstdorf	HS 213	drużynowy	1

[edytuj] Miejsca w klasyfikacji po zakończeniu zawodów

Turniej	2008	2007	2006	2005	2004	2003
Puchar Świata	1	6	5	7	6	20
Turniej Czterech Skoczni	2	4	20	3	4	10
Turniej Nordycki	6	17	1	8	9	9
Letnie Grand Prix		1	26	3	4	1
Puchar Świata w lotach	9	5	11	7	-	17
Turniej Czterech Narodów		1	-	X	X	X

[edytuj] Podium Pucharu Świata

Sezon Pucharu Świata	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	razem
2007/2008	10	3	3	16
2006/2007	-	3	2	5
2005/2006	1	3	1	5
2004/2005	-	4	4	8
2003/2004	-	2	-	2
2002/2003	1	-	-	1
suma	12	15	10	37

Miejsca na podium chronologicznie

1. Liberec – 11 stycznia 2003 (1. miejsce)
2. Oberstdorf – 29 grudnia 2003 (2. miejsce)
3. Liberec – 10 stycznia 2004 (2. miejsce)
4. Kuusamo – 28 listopada 2004 (2. miejsce)
5. Engelberg – 18 grudnia 2004 (2. miejsce)
6. Garmisch-Partenkirchen – 1 stycznia 2005 (2. miejsce)
7. Titisee-Neustadt – 22 stycznia 2005 (3. miejsce)
8. Sapporo – 5 lutego 2005 (2. miejsce)
9. Sapporo – 6 lutego 2005 (3. miejsce)
10. Pragelato – 11 lutego 2005 (3. miejsce)
11. Lahti – 6 marca 2005 (3. miejsce)
12. Zakopane – 29 stycznia 2006 (3. miejsce)
13. Willingen – 4 lutego 2006 (2. miejsce)
14. Kuopio – 7 marca 2006 (2. miejsce)
15. Lillehammer – 10 marca 2006 (1. miejsce)
16. Oslo/Holmenkollen – 12 marca 2006 (2. miejsce)
17. Lillehammer – 2 grudnia 2006 (3. miejsce)
18. Innsbruck – 4 stycznia 2007 (2. miejsce)
19. Vikersund – 13 stycznia 2007 (2. miejsce)
20. Oberstdorf – 27 stycznia 2007 (2. miejsce)
21. Kuopio – 13 marca 2007 (3. miejsce)
22. Kuusamo – 1 grudnia 2007 (1. miejsce)
23. Trondheim – 8 grudnia 2007 (1. miejsce)
24. Trondheim – 9 grudnia 2007 (1. miejsce)
25. Villach – 13 grudnia 2007 (1. miejsce)
26. Villach – 14 grudnia 2007 (1. miejsce)
27. Engelberg – 22 grudnia 2007 (1. miejsce)
28. Engelberg – 23 grudnia 2007 (3. miejsce)
29. Oberstdorf – 30 grudnia 2007 (1. miejsce)
30. Bischofshofen – 5 stycznia 2008 (2. miejsce)
31. Bischofshofen – 6 stycznia 2008 (3. miejsce)
32. Predazzo - 13 stycznia 2008 (2. miejsce)
33. Zakopane – 25 stycznia 2008 (3. miejsce)
34. Zakopane – 27 stycznia 2008 (2. miejsce)
35. Sapporo – 2 lutego 2008 (1. miejsce)
36. Sapporo – 3 lutego 2008 (1. miejsce)
37. Liberec – 8 lutego 2008 (1. miejsce)

[edytuj] Podium Letniej Grand Prix

[edytuj] Miejsca na podium w Letnim Grand Prix chronologicznie

1. Hinterzarten – 10 sierpnia 2003 (1. miejsce)
2. Courchevel – 14 sierpnia 2003 (2. miejsce)
3. Hinterzarten – 31 lipca 2004 (2. miejsce)
4. Hinterzarten – 7 sierpnia 2005 (3. miejsce)
5. Courchevel – 14 sierpnia 2005 (1. miejsce)
6. Zakopane – 27 sierpnia 2005 (2. miejsce)
7. Hakuba – 10 września 2005 (3. miejsce)
8. Hakuba – 11 września 2005 (2. miejsce)
9. Hinterzarten – 12 sierpnia 2007 (1. miejsce)
10. Pragelato – 16 sierpnia 2007 (2. miejsce)
11. Einsiedeln – 18 sierpnia 2007 (1. miejsce)
12. Zakopane – 24 sierpnia 2007 (1. miejsce)
13. Zakopane – 25 sierpnia 2007 (2. miejsce)
14. Oberhof – 3 października 2007 (3. miejsce)

[edytuj] Ciekawostki

• Nazwisko Morgenstern, przetłumaczone dosłownie z języka niemieckiego oznacza poranną gwiazdę.
• Jego motto życiowe to: Bez ryzyka nie ma zabawy (No risk, no fun).
• Jako pierwszy w historii wygrał 6 pierwszych konkursów Pucharu Świata z rzędu.

[edytuj] Zobacz też

• Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2006
• Skoki narciarskie na igrzyskach olimpijskich
• Alois Morgenstern
• Letnie Grand Prix w skokach narciarskich
• Mistrzostwa świata w lotach narciarskich
• Turniej Nordycki
• Wyniki sezonu 2005/2006 Pucharu Świata w skokach narciarskich

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Sylwetka Thomasa Morgensterna na oficjalnej stronie FIS-u
• Profil T. Morgensterna na skijumping.pl
• Sylwetka zawodnika na stronie Telewizji Polskiej
• Polska strona o skoczku
• Strona zawodnika (en) (de)
• "Dziecko ryzyka" – artykuł o T. Morgensternie