Smocza krew

Z Wikipedii

Smocza krew - miękka żywica naturalna, pozyskiwana z palmy Calamus draco, rosnącej w północnowschodniej Afryce - w Sudanie, a także we wschodnich Indiach, z drzewa Dracena właściwa - Dracaena draco, zwanego drzewem smoczym lub smokowcem, występującego na Wyspach Kanaryjskich oraz endemicznego gatunku Dracaena cinnabari, występującego na wyspach archipelagu Sokotra, położonych na wschód od wybrzeży Somalii. Stosowana do sporządzania lakieru złocistego i barwnika laserunkowego. Używana od stuleci jako barwnik w lutnictwie.

Smocza krew sprzedawana jest w postaci drobnych grudek różnej wielkości oraz różnej długości laseczek. Występuje w kolorze ciemnobrunatnoczerwonym. Jest nieprzeźroczysta, w złomie błyszcząca. Roztarta na proszek przybiera barwę ceglastoczerwoną. W eterze rozpuszcza się, pozostawiając około 18% resztek pochodzenia roślinnego. Rozczyn eteryczny wlany do alkoholu wytrąca około 2,5% białego ciała, zwanego drakoalbanem. Pozostała w rozczynie żywica po odparowaniu rozpuszcza się w około 13,5% w eterze naftowym. Pozostała część, około 58,5% zwana jest drakorezinem i jest barwy żywoczerwonej. Drakorezin rozpuszcza się w eterze, kwasie octowym lodowatym, ługu potasowym, fenolu i dwusiarczku węgla. Trudno rozpuszcza się w chloroformie, benzenie, toluenie, acetonie, alkoholu amylowym i metylowym. Nie rozpuszcza się w eterze naftowym i octowym. Smocza krew zmieszana ze sproszkowanym złotem stosowana była jako farba do pisania na pergaminie.