Smoczy Jeźdźcy

Z Wikipedii

Smoczy Jeźdźcy (ang. Dragon Riders) - część trylogii Dziedzictwo Christophera Paoliniego. Nazywani w Pradawnej Mowie Shur'tugal - Smoczy Jeźdźcy są ludźmi lub elfami, którzy wraz ze swymi smokami pilnują pokoju w Alagaësii.

Uwaga! W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi.
Należy w nim poprawić: błędy składniowe, literówki, linki.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu.
Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Wiele wieków (możliwe, że tysiącleci) przed historią zawartą w "Eragonie" elf przypadkowo zabił smoka. Spowodowało to wybuch wojny pomiędzy tymi dwoma rasami, trwającej do czasu, aż elf zwany Eragonem odnalazł smocze jajo. Zostali wielkimi przyjaciółmi i ambasadorami pokoju pomiędzy smokami i elfami. Wtedy też rzucono czar, który sprawił, że smok może wykluć się ze swego jaja wtedy gdy zostanie dotknięte przez człowieka lub elfa, który jak wierzą będzie najlepiej do niego (lub niej) pasował. Dzięki temu zaklęciu smoki obdarzyły elfy darem nieśmiertelności.

Gdy smok się wykluje i dotknie swego Jeźdźca po raz pierwszy, pozostawia srebrny znak Gedwëy Ignasia na ręce Jeźdźca. Dzięki temu między nimi tworzy się szczególna więź, która łączy ich dusze na podstawowym poziomie na całe dalsze życie. Ta więź łagodzi temperament smoka i daje mu dar mowy. Jeździec zaś zostaje obdarzony niemal wiecznym życiem i wielkimi mocami magicznymi.

Gdy ten potężny czar został rzucony pierwszy raz, dotyczył tylko smoków i elfich Jeźdźców. Ludzie dołączyli do Jeźdźców później, przez co czar nie działa na nich tak mocno jak na elfy. Otrzymują jednak nienaturalnie długie życie, a ich ciało przemienia się, czyniąc ich silniejszymi, zwinniejszymi, bardziej sprawnymi umysłowo. Mogą widzieć na dalekie dystanse oraz w ciemności. W wyniku tej przemiany ludzie stają się podobni do elfów (np. mają spiczaste uszy).

Początkowo Smoczy Jeźdźcy mieli pilnować pokoju miedzy obiema rasami. Jako że słynęli na całym świecie, ich rady były często słuchane i poważane. Tam, gdzie Smoczy Jeźdźcy władali ziemią, panował rozkwit i prosperita oraz powstawały wielkie miasta. Więź ze smokami sprawiała, że wzrastali w mocach magicznych i sile fizycznej. Te zdolności sprawiły, że po wielu latach treningu i ćwiczeń stawali się najpotężniejszymi magami i wojownikami.

Młodych Jeźdźców i smoki poddawano wymagającym treningom fizycznym i umysłowym pod okiem ich mistrzów do czasu, aż sami nauczyli się odpowiednio używać swoich mocy. Okres nauki Jeźdźca trwał zazwyczaj dwie dekady, lecz był przez nich samych kontynuowany przez całe życie aż do śmierci. Jeźdźcy posiadali też specyficzną więź telepatyczną ze swoim smokiem, która stawała się szczególnie przydatna w trakcie walk. Miecze, którymi posługiwali się Jeźdźcy, wykute przez elfią kowalkę były bardzo ostre i niemal nie do złamania. Zazwyczaj miały ten sam kolor, co smok, często ozdabiano je drogocennymi klejnotami. Np. Jeździec smoka o zielonych łuskach w swym mieczu będzie miał szafir. Te wspaniałe klejnoty spełniają dwa zadania: oprócz docenienia swego smoka, przechowują zapasy mocy, którą Jeździec może wykorzystać później.

Ponad wiek temu Galbatorix - Smoczy Jeździec, który niemal stracił zmysły po śmierci swego smoka - wywołał rebelię, która zniszczyła Jeźdźców i zakończyła ich pokojowe rządy. Razem z innym Jeźdźcem Morzanem, porwał czarnego smoka Shurikana, zabijając wpierw jego prawdziwego Jeźdźca i za pomocą czarnej magii zmusił go do służenia sobie. W ostatecznej walce Galbatorix pokonał podstępem najważniejszego Smoczego Jeźdźca Vraela i za pomocą swych mocy został królem imperium.

Koncepcja Smoczych Jeźdźców nawiązuje do Smoczych Jeźdźców z Pern Anne McCaffery z serii książek o tym samym tytule. Lecz bardzo przypominają także Zakon Jedi z Gwiezdnych Wojen George Lucasa, gdyż też są istotami o nadprzyrodzonych mocach, którzy kiedyś władali wszechświatem, zostali jednak zdradzeni przez jednego z nich (Darth Vader) i niemal całkowicie wyniszczeni. Sam zaś Eragon jest podobny do Luke Skywalkera, Brom do Obi-Wan Kenobi'ego a Oromis do Mistrza Yody.

Z kart książek możemy dowiedzieć się o kilku Jeźdźcach i ich smokach:

Eragon (elf) ze swych białym smokiem, którego imienia nie da się wyrazić w żadnej mowie,
Vrael ze swym smokiem,
Oromis ze złotym smokiem Glaedrem,
Brom ze swoją Saphirą (której imię zainspirowało Eragona),
Galbatorix z czarnym Shurikanem,
Morzan znany jako zdrajca ze swym czerwonym smokiem,
Eragon(człowiek) wraz z Saphirą,
Murtagh z Cierniem.

[edytuj] Trzynastu Zaprzysiężonych

Zaprzysiężeni byli grupą Smoczych Jeźdźców, których Galbatorix przeciągnął na swoją stronę. Dołączyli oni do niego dla potęgi, ochrony lub ze strachu. Po kolei zabijali kolejnych Jeźdźców, aż nie pozostał już żaden. Jeden z nich - Morzan zwany był pierwszym i ostatnim Zaprzysiężonym, gdyż on pierwszy pomógł Galbatorixowi, i on też zginął ostatni. Tylko Morzan jako jedyny z nich miał dzieci: Murtagha, który towarzyszył Eragornowi od Gil'eadu aż do Farthren Dûr'u (on też został Jeźdźcem), oraz samego Eragona (który nie był tego świadom aż do końcówki bitwy na Płonących Równinach ). Większość z Zaprzysiężonych zabił osobiście lub też doprowadził do śmierci Brom, lecz ginęli także przez magię czy samobójstwa.