Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza Niemiec

Z Wikipedii

Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza Niemiec (niem. Sozialdemokratische Arbeiterpartei Deutschlands, SDAP) była niemiecką lewicową partią polityczną założoną w dniach 7-9 sierpnia 1869 roku w Eisenach przez m.in. Wilhelma Liebknechta i Augusta Bebela. Poprzednio byli oni członkami Związku Niemieckich Związków Pracowniczych (Verband Deutscher Arbeitervereine) i Powszechnego Niemieckiego Związku Robotniczego (ADAV) Ferdinanda Lassalle'a. Bebel został pierwszym przewodniczącym SDAP.

Członkowie nowego ugrupowania stali się znani pod nazwą eisenachczyków, od nazwy miasta w którym ugrupowanie to powstało. Ich program otrzymał nazwę Eisenacher Programm. Bebel i Liebknecht pozostawali pod wpływem Karola Marksa i Fryderyka Engelsa i uważali swą partię za "sekcję Międzynarodowego Związku Pracowników". SDAP, której członkowie zamieszkiwali głównie Saksonię, domagała się demokratyzacji państwa i niemieckiego społeczeństwa.

Organ prasowy partii, który najpierw zatytułowany był Demokratisches Wochenblatt (Dziennik Demokratyczny), a później Der Volksstaat (Państwo Ludowe), ukazywał się trzy razy w tygodniu.

Linie programowe ADAV i SDAP były bardzo do siebie zbliżone, a w 1875 obie partie ostatecznie się połączyły, tworząc SAPD, która później stała się działającą do dziś SPD.