Sojuz 5
Z Wikipedii
| Sojuz 5 | |
 |
|
| Zaangażowani | ZSRR |
| Miejsce startu | Bajkonur, Kazachstan |
| Miejsce lądowania | 49° N, 71° E |
| Pojazd | |
| Statek kosmiczny | Sojuz 7K-OK |
| Masa pojazdu | 6 585 kg |
| Rakieta nośna | Sojuz |
| Załoga | |
| 1. członek załogi | Borys Wołynow (1) |
| 2. członek załogi | Aleksiej Jelisiejew (1) |
| 3. członek załogi | Jewgienij Chrunow (1) |
| Orbita (docelowa, początkowa) |
|
| Perygeum | 193 km |
| Apogeum | 212 km |
| Okres obiegu | 88,6 min |
| Nachylenie | 51,7° |
| Czas trwania | |
| Początek misji | 15 stycznia 1969 (07:04:57 GMT) |
| Powrót na Ziemię | 18 stycznia 1969 (07:59:12 GMT) |
| Czas trwania misji | 3 d, 0 h, 54 min, 15 s |
| Ilość okrążeń Ziemi | 49 |
| Ilość EVA | 1 |
| Łączny czas trwania EVA | 37 min |
Sojuz 5 (kod wywoławczy Байкал - "Bajkał") był kapsułą kosmiczną typu Sojuz, wystrzeloną przez ZSRR 15 stycznia 1969 roku. Pojazd połączył się na orbicie z kapsułą Sojuz 4.
Spis treści |
[edytuj] Załoga
[edytuj] Podstawowa
- Borys Wołynow (1)
- Aleksiej Jelisiejew (1) (tylko start)
- Jewgienij Chrunow (1) (tylko start)
[edytuj] Rezerwowa
- Anatolij Filipczenko (1)
- Walerij Kubasow (1)
- Wiktor Gorbatko (1)
[edytuj] Druga rezerwowa
- Anatolij Kuklin (1)
- Władisław Wołkow (1)
- Piotr Kołodin (1)
[edytuj] Lądująca
[edytuj] Opis misji
Na pokładzie kapsuły znajdował się dowódca, Borys Wołynow, i dwóch inżynierów lotu, Jelisiejew i Chrunow, którzy mieli przejść na pokład Sojuza 4 przed powrotem na Ziemię. Załoga przeprowadziła badania naukowe, w tym techniczne i medyczne, a także przetestowała urządzenia pokładowe pojazdu. Głównym celem misji było połączenie z kapsułą Sojuz 4, i stworzenie w ten sposób eksperymentalnej stacji kosmicznej.
Wołynow pozostał na pokładzie Sojuza 5 i powrócił na ziemię po bardzo burzliwym wejściu w atmosferę. Moduł serwisowy Sojuza nie odłączył się po odpaleniu silników hamujących. W tym momencie kosmonauta nie był już w stanie przerwać manewru wejścia w atmosferę. Awaria mechanizmu odrzucania silników hamujących miała już miejsce podczas misji kapsuł Wostok i Woschod, a także podczas jednej z misji Programu Mercury, lecz w wypadku Sojuza stanowiła o wiele większe zagrożenie - moduł serwisowy Sojuza był znacznie większy niż niewielkie moduły silników hamujących tamtych pojazdów.
Gdy kapsuła napotkała opór powietrza, połączony wciąż pojazd przybrał najbardziej stabilną aerodynamicznie pozycję - nosem naprzód. Ciężki moduł lądownika miał za osłonę jedynie metalowy właz - uszczelki włazu zaczęły się palić, wypełniając wnętrze kabiny toksycznymi oparami. Przyspieszenie, które normalnie wciskało kosmonautę w fotel, w tym wypadku wyciągało Wołynowa z jego uprzęży.
Na szczęście, wraz ze wzrostem temperatury i oporu aerodynamicznego, elementy łączące lądownik z modułem serwisowym zerwały się zanim doszło do zniszczenia włazu. Moduł lądownika natychmiast ustawił się we właściwej pozycji, osłoną termiczną naprzód. Wołynowa czekał jeszcze jeden problem - linki spadochronu uległy częściowemu splątaniu, co w połączeniu z awarią rakiet hamujących spowodowało bardzo twarde lądowanie, w którym Wołynow stracił część zębów.
Kapsuła wylądowała w górach Ural, w pobliżu Orenburga - daleko od planowanego miejsca lądowania w Kazachstanie. Na zewnątrz panowała temperatura -38 °C. Wiedząc, że ekipy ratunkowe przybędą za wiele godzin, Wołynow opuścił kapsułę i przeszedł kilka kilometrów, zanim nie znalazł schronienia w chatce miejscowego chłopa. Wołynow nie poleciał w kosmos przez następnych siedem lat, aż do misji Sojuz 21.
[edytuj] Spacer kosmiczny
- Pierwsze wyjście: Jelisiejew i Chrunow
- Start: 16 stycznia 1969
- Koniec: 16 stycznia, 01:15 UTC
- Czas trwania: 37 minut
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
| Poprzednia misja Sojuz 4 |
Program Sojuz Sojuz 5 |
Następna misja Sojuz 6 |
