Specnaz

Z Wikipedii

Specnaz (ros. Спецназ) - potoczne określenie sił specjalnych wojsk radzieckich, następnie Federacji Rosyjskiej. Termin Specnaz jest zbitką słów "specjalnoje naznaczenije", co znaczy "specjalne przeznaczenie". W Federacji Rosyjskiej słowo "specnaz" to właściwie synonim określenia "jednostki specjalne", choć głównie używa się tego terminu w odniesieniu do rozmaitych oddziałów rosyjskich bądź z większości byłych republik Radzieckich. Pododdziały podległe wywiadowi wojskowemu GRU nazywane były SPECNAZem zaś te podległe KGB nosiły nazwę OSNAZ co brało się z ich nazwy "Osobnyje naznaczenije".

Na świecie jako "Specnaz" określa się przede wszystkim wojskowe siły specjalne podległe wcześniej radzieckiemu, a obecnie rosyjskiemu zarządowi wywiadu wojskowego GRU. Po raz pierwszy użyte zostały podczas wojny domowej w Hiszpanii. Działały także podczas II wojny światowej, jednak ich największy rozwój rozpoczął się w latach 50. Według Wiktora Suworowa z czasem miały składać się z 20 brygad (po ok. 700-1000 ludzi) i 41 samodzielnych kompanii, łącznie ok. 30 tys żołnierzy. Każda flota, armia i front dysponowały własnymi oddziałami komandosów. W czasie zimnej wojny doradcy ze Specnazu wspierali promoskiewskie ruchy niepodległościowe, niekiedy biorąc czynny udział w walkach. Najkrwawsze walki Specnaz prowadził podczas radzieckiej interwencji w Afganistanie, gdzie jego żołnierze zasłynęli zarówno odwagą, sprawnością w walce, jak i okrucieństwem.

Po upadku ZSRR Specnaz mocno podupadł, o czym świadczyły porażki w czasie I wojny czeczeńskiej. Miano elity przejęły jednostki podporządkowane FSB, mianowicie "Alfa", "Wympieł" czy "Zenit" i mimo że nie są to jednostki Specnazu to wiekszość ich żołnierzy pochodzi właśnie z tej formacji. Również oddziały specjalne rosyjskiego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych chętnie nazywają się Specnazem.

[edytuj] Literatura

• "Specnaz. Historia służb specjalnych Armii Radzieckiej" - Wiktor Suworow