SSW-33
Z Wikipedii
Współrzędne: 42°55'42.49" N 132°25'14.18" E
| SSW-33 ССВ-33 |
|
 |
|
| Historia |  |
|---|---|
| Położenie stępki | 25 lipca 1981 |
| Wodowanie | maj 1983 |
| Oddanie do służby | 30 grudnia 1988 |
| Status okrętu | używany jako elektrownia |
| Stocznia | Stocznia Bałtycka w Petersburgu |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | 34.640 t |
| Długość | 265 m |
| Szerokość | 29,9 m |
| Zanurzenie | 7,81 m |
| Napęd | 2 reaktory nuklearne (2x 171 MW) 65 500 KM |
| Prędkość | 21,6 węzłów |
| Załoga | 923 |
| Wyposażenie lotnicze | 1 helikopter Ka-32 |
SSW-33 (oznaczenie kodowe NATO Kapusta) był radzieckim okrętem dowodzenia i nadzoru będącym w służbie Radzieckiej Marynarki. Jedyny okręt projektu 1941. Kadłub SSW-33 został zaadaptowany z krążowników rakietowych typu Kirow[1]. Pierwotnie projektowany jako okręt projektu 1153 - nowy lotniskowiec atomowy z pełnym pokładem. Budowa jednak została wstrzymana w 1983, gdy okręt był już ukończony w 50% i nie była kontynuowana przez następne 5 lat. Następnie zdecydowano że kadłub jest zbyt mały aby mógł z niego startować samolot, a nowy system katapult przeznaczony dla tego okrętu zawiódł. Później kadłub został użyty do budowy okrętu komunikacyjnego projektu 1941 (oznaczenie radzieckie Ural). Pełnił rolę okrętu flagowego oraz okrętu zwiadu elektronicznego, śledzenia rakiet, śledzenia kosmosu i okrętu łączności. Wchodził w skład Floty Pacyfiku. Z powodu wysokich kosztów SSW-33 został wycofany ze służby[1] i od 2001 roku jest używany jako elektrownia [2], stoi zacumowany w porcie Rosyjskiej Floty Pacyfiku koło miasta Fokino[2].
Przypisy
[edytuj] Linki zewnętrzne
- (en) Soviet & Russian Navy - Naval Auxiliaries. Toppan, A. Haze Gray & Underway.
- (ru) CCB-33 Ural
