Stalag XII-F

Z Wikipedii

Tablica pamięci 22 000 Ukraińców żołnierzy Armii Czerwnonej pomordowanych przez hitlerowców w Stalagu XII-F

Stalag XII-F (Forbach) nazistowski jeniecki obóz pracy i zagłady oddział więzienny obozu Ban-Saint-Jean w Denting blisko Boulay-Moselle w regionie Lotaryngia, w departamencie Moselle funkcjonujący w okresie od listopada 1940 do sierpnia 1944.

Obok obozu w Struthof na wschodzie Alzacji w którym zginęło 17 000 osób jest największym obozem śmierci we Francji. W obozie tym zginęło ok. 22 tys. jeńców wojennych, głównie ukraińskich żołnierzy Armii Czerwonej.

• We wrześniu 1943, stan obozu przedstawiał się następująco: 17 524 Francuzów, 312 Belgów, 2 623 Polaków, 4 923 Jugosłowian oraz 23 623 żołnierzy obywateli ZSRR - w sumie 49 015 jeńców. W tej liczbie 41 840 żołnierzy służyło jako robotnicy, natomiast 7 175 przebywało w lazaretach.

• W sierpniu 1944, cały stalag XII-F liczył 29 346 jeńców radzieckich oraz 2 804 jeńców pochodzących z Polski. Liczba innych narodowości z tego okresu nie jest rozpoznana.

Wewnętrzną ochronę obozu stanowiły oddziały Landesschutzbataillon 433 a następnie Landesschutzbataillon 342.

Obóz zlikwidowano w trzecim kwartale roku 1944, a następnie przeniesiono do Freinsheim w Niemczech.

Po wojnie część masowych grobów została odkryta, a 2919 ciał zmarłych, głównie ukraińskich żołnierzy Armii Czerwonej, ekshumowana i umieszczona w zbiorowej mogile przy drodze w Saint-Martin (Oise).