Stanisław Kulon
Z Wikipedii
Stanisław Kulon (ur.26 sierpnia 1930 w Siółku (Sobiesko, Ukraina))- polski rzeźbiarz.
W latach 1948-1952 uczęszczał do Liceum Technik Plastycznych w Zakopanem. Po zadaniu matury kontynuował naukę na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowniach Ludwiki Nitschowej i Mariana Wnuka. W roku 1955, jeszcze jako student uczestniczył w wystawie "Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi" w warszawskim Arsenale. Dyplom z wyróżnieniem otrzymał w 1958 roku. Od 1958 roku do 1966 był asystentem w pracowni Ludwiki Nitschowej. W roku 1964 związał się z grupą "Rekonesans" i przez wiele lat uczestniczył w jej wystawach. W 1988 roku został profesorem nadzwyczajnym Wydziału Rzeźby, natomiast w latach 1971-1978 i 1985-1987 sprawował funkcję prodziekana na tym wydziale. Tytuł profesora zwyczajnego uzyskał w roku 1995. W roku 2000 odszedł na emeryturę. Uprawia rzeźbę monumentalną, ceramiczną i ceramikę.
[edytuj] Wybrane wystawy indywidualne
- Zachęta, Warszawa (1971)
- Centrum Rzeźby Polskiej, Orońsko (1992)
- Galeria Brama, Warszawa (1993)
- Mała Galeria, Nowy Sącz (1994)
- Państwowa Galeria Sztuki Współczesnej, Włocławek (1996)
- Galeria Rzeźby, Warszawa (1997)
- Salon Sztuki Współczesnej BWA, Bydgoszcz (1998)
[edytuj] Ważniejsze realizacje
- Pomnik Marii Konopnickiej, Warszawa (1966)
- Matka, Piestany, Słowacja (1968)
- Pomnik Chwała Saperom, Warszawa (1975)
- Pomnik Bohaterom Starachowic 1939-1945, Starachowice (1978)
- Pomnik ku czci pomordowanych w latach 1939-1945 obywateli Jabłonnej, Jabłonna (1982)
- Pomnik Poległym 1939-1945, Bieżuń (1986)
