Stanisław Lisowski

Z Wikipedii

Stanisław Lisowski inżynier (ur. 1902 Winnica na Ukrainie - zm. 1958 ZSRR). Generał dywizji Ludowego Wojska Polskiego, pułkownik Armii Czerwonej, pochodzenia polskiego.

W 1920 w Kiszyniowie ukończył gimnazjum i w kwietniu został słuchaczem Oficerskiej Szkoły Inżynieryjnej w Leningradzie. Szkołę ukończył w 1921. Walczył na różnych frontach wojny domowej. Studia zakończył w 1925. Pełnił służbę na stanowiskach liniowych i w szkolnictwie. W 1941 dowódca pułku pontonowego. W walkach z Niemcami szef oddziału w sztabie Frontu Leningradzkiego. Pułkownik z 1942. Później szef wojsk inżynieryjnych Frontu Leningradzkiego i szef wojsk inżynieryjnych 67 Armii.

Od kwietnia 1944 odkomenderowany do Wojska Polskiego, szef wojsk inżynieryjno-saperskich 1 Armii Wojska Polskiego. Generał brygady z lipca 1944. Przeszedł cały szlak bojowy 1 Armii. Po wojnie szef wojsk inżynieryjnych, później szef Departamentu Inżynierii i saperów MON. W kwietniu 1946 w stopniu generała dywizji odkomenderowany do ZSRR, gdzie zmarł.

Włożył wiele trudu i inwencji w tworzenie wojsk inżynieryjnych LWP, wyposażenie ich w sprzęt i środki oraz przygotowanie do działań bojowych. Był głównym organizatorem rozminowania Warszawy i terytorium kraju oraz odbudowy szlaków komunikacyjnych w tym przede wszystkim mostów.

Odznaczenia: Krzyż Grunwaldu 3 kl., Order Virtuti Militari 5 kl., odznaczenia sowieckie.

[edytuj] Bibliografia

H. P Kosk Generalicja polska t. 1 wyd. Oficyna Wydawnicza "Ajaks" Pruszków 1998 ISBN Z. Barszczewski Sylwetki saperów wyd.: Bellona Warszawa 2001 ISBN 83-11-09287-7