Stanisław Noakowski

Z Wikipedii

Stanisław Noakowski (ur. 26 marca 1867 r. w Nieszawie, zm. 1 października 1928 r. w Warszawie) - architekt, malarz, rysownik, historyk sztuki.

[edytuj] Biografia

Drugi syn Władysława Noakowskiego (1827-1879) rejenta okręgu nieszawskiego i Eleonory z Sandomierskich (1839-1910). Ojciec artysty w młodości bawił się piórem. Tłumaczył pisarzy francuskich (z oryginału) i angielskich (z francuskiego). Ojciec i brat Noakowskiego bardzo dobrze rysowali. Matka bardzo zajmująco opowiadała. Stanisław Noakowski od wczesnej młodości zdradzał zamiłowanie do rysunku i historii.

Uczył się najpierw w szkole realnej we Włocławku (1877-1884) - jego nauczycielem rysunku był Ludwik Bouchard, malarz, krytyk artystyczny i pisarz o sztuce - a później w gimnazjum w Łowiczu (1884-1886). Studiował architekturę na Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu (1886-1894). W 1895 jako stypendysta Akademii odbył podróż po Europie.

Studia - łącznie z wyjazdami na stypendia zagraniczne - zajęły mu 12 lat, do roku 1898. Tuż po otrzymaniu dyplomu rozpoczął starania o stanowisko wykładowcy na Politechnice Warszawskiej, jednak bezskutecznie. Został więc w Rosji i zajął się nauczaniem. W latach 1899-1918 wykładał historię sztuki i kompozycję w Moskwie. Od 1915 roku członek Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, w 1918 r. powołany do Moskiewskiego Kolegium Plastycznego. W Rosji spędził 20 lat.

Profesurę na Politechnice otrzymał dopiero w roku 1919 i został jednym z najpopularniejszych i najbardziej cenionych wykładowców. Przez trzy lata był dziekanem Wydziału Architektury. Uczył historii architektury nowożytnej.

Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim. Kfer

[edytuj] Kalendarium życia

• 1867 - W Nieszawie na Kujawach przybywa na świat Stanisław Noakowski.
• 1877 - 1884 - Uczęszcza do Sześcioklasowej Szkoły Realnej we Włocławku.
• 1886 - Ukończył siódmą klasę w Łowickiej Szkole Realnej. Wyjazd do Petersburga, gdzie wstępuje na Wydział Budownictwa tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych.
• 1894 - Ukończył Akademię i otrzymuje stypendium na wyjazd za granicę (Włochy, Niemcy, Szwajcaria, Francja, Anglia).
• 1898 - Powrót do Petersburga, gdzie przyłącza się do grupy młodych rosyjskich artystów zgrupowanych wokół czasopisma „Świat Sztuki".
• 1899 - Zostaje mianowany kustoszem muzeum Stroganowskiej Szkoły Przemysłu Artystycznego w Moskwie, a następnie wykładowcą tej uczelni.
• 1901 - Wystawia w Moskwie cykl rysunków „Stara Rosyjska Architektura".
• 1903 - Otrzymuje II nagrodę na ogłoszonym w Moskwie konkursie na projekt pałacyku dla księcia P. P. Wolkońskiego.
• 1906 - Zostaje profesorem moskiewskiej Szkoły Malarstwa, Rzeźby i Architektury.
• 1907 - Zwiedza Grecję.
• 1909 - Podróż do Włoch.
• 1908 - Zostaje zaproszony na członka Towarzystwa artystów Polskich „Sztuka".
• 1911 - Propozycja (nieprzyjęta) objęcia Katedry Architektury na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie.
• 1914 - Otrzymuje tytuł honorowy członka petersburskiej Akademii Sztuk Pięknych.
• 1915 - Zostaje wybrany członkiem rzeczywistym petersburskiej Akademii Sztuk Pięknych.
• 1918 - Wchodzi do utworzonego w Moskwie Kolegium Artystycznego przy sekcji Sztuk Przedstawiających Ludowego Komisariatu Oświaty. Jesienią wraca do Warszawy. Rozpoczyna pracę jako referent inwentaryzacji w Ministerstwie Sztuki i Kultury.
• 1919 - Zostaje mianowany profesorem zwyczajnym historii architektury nowożytnej Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej.
• 1920—1923 - Zostaje dziekanem Wydziału Historii Architektury Nowożytnej Politechniki Warszawskiej.
• 1923-Zostaje profesorem warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych.
• 1921-1928 Liczne wystawy jego prac. (Londyn, Paryż, Praga, Wiedeń, Budapeszt, Amsterdam).
• 1928-1 października umiera

[edytuj] Bibliografia

• Stanisław Noakowski, Architektura Polska. Szkice kompozycyjne, Warszawa 1920
• Stanisław Noakowski, Pisma, Wydawnictwo Budownictwo i Architektura, Warszawa 1957
• O Stanisławie Noakowskim, red. P.Biegański, PWN, 1959
• Mieczysław Wallis, Lata nauki i mistrzostwa Stanisława Noakowskiego, Czytelnik, Warszawa 1971