Stanisław Piechocki
Z Wikipedii
Stanisław Piechocki (ur. 8 lutego 1955 w Olsztynie, zm. 6 kwietnia 2005 w Olsztynie) – prawnik, publicysta, pisarz, badacz i popularyzator najnowszych dziejów Olsztyna. Autor licznych książek, esejów i artykułów publicystycznych na temat najnowszej historii Olsztyna.
W latach 1962-1970 uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 1 im. Ryszarda Knosały na Zatorzu. Maturę zdał w 1974 w I LO im. A. Mickiewicza w Olsztynie.
Absolwent Wydziału Prawa na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu (1978). Pełnił funkcję sędziego w sądownictwie powszechnym (1980-2000), później (na emeryturze) poświęcił się wyłącznie pracy twórczej i pisarskiej. Debiutował w 1974 r. na łamach lokalnej i regionalnej prasy małymi formami literackimi. Opublikował ponad 400 artykułów i reportaży, głównie na łamach "Gazety Olsztyńskiej". Publikował także reportaże sądowe oraz rozważania na temat dóbr osobistych człowieka. Laureat nagród literackich, ogólnokrajowych i regionalnych za powieści i utwory z dziedziny literatury faktu, m.in. nagrody Ministra Kultury i Sztuki (1984), nagrody im. Biskupa Ignacego Krasickiego (2002).
Powieści (osadzone w realiach Warmii i Powiśla):
- Przedostatni przystanek (1980)
- Horror pruski (drukowana we fragmentach w "Gazecie Olsztyńskiej", "Warmii i Mazurach" oraz "Borussii")
- Tekturowe czołgi (1983)
- Przylądek burz (1989)
Literatura faktu – najnowsza historia Olsztyna:
- Czyściec zwany Kortau (1993)
- Dzieje Olsztyńskich ulic (1995, 1998, Agencja Wyd. Remix)
- Olsztyn styczeń 1945. Portret miasta (2000)
- Ratusz w Olsztynie (2001)
- Olsztyn magiczny (2002, Agencja Wyd. Remix, Olsztyn)
- Olsztyn nie tylko magiczny (2005, Agencja Wyd. Remix, Olsztyn)