Stanisław Skibniewski

Z Wikipedii

Stanisław Skibniewski
Ślepowron
Data urodzenia	6 sierpnia 1901
Miejsce urodzenia	Lwów
Data śmierci	3 maja 1958
Miejsce śmierci	Warszawa
Rodzina	Skibniewscy
Rodzice	Jakub Wacław Skibniewski Anna z Załęskich
Małżeństwo	Maria ze Skibińskich

Stanisław Skibniewski, ps. "Cubryna" (ur. 6 sierpnia 1901 we Lwowie, zm 3 maja 1958 w Warszawie) – syn Jakuba Wacława (1864-1951) i Anny z Załęskich (1859-1937), inżynier elektryk, absolwent Politechniki Warszawskiej. Kapitan AK, dowódca odziału szturmowego w powstaniu warszawskim w Zgrupowaniu Krybar, który w pierwszych dniach powstania zdobył elektrownię na Żoliborzu i bronił jej przed Niemcami aż do czasu przejścia kanałami oddziałów AK do Środmiescia. Mąż znanej tłumaczki literatury angielskiej Marii ze Skibińskich.

Był synem właściciela dóbr Andrejkowce w powiecie płoskirowskim. Uczęszczał do gimnazjów kolejno w Kijowie, Płoskirowie i w Warszawie, gdzie w 1920 roku zdał maturę. W tym samym roku zgłosił się ochotniczo do wojska. Ukończył szkołę podchorążych artylerii w Poznaniu. W 1922-1928 studiował na Politechnice Gdańskiej. Ukończył ją z tytułem inżyniera elektryka.

Od 1937 roku był dyrektorem technicznym, a następnie zastępcą dyrektora naczelnego Elektrowni Warszawskiej na Powiślu.

W kampanii wrześniowej 1939 roku w stopniu porucznika był oficerem ogniowym 6. baterii 28 p. artylerii lekkiej. Następnie wrócił na swe stanowisko w Elektrowni Warszawskiej. Od 1942 roku aż do powstania warszawskiego był jej dyrektorem. Zatrudniał wielu ludzi wyłącznie dla zabezpieczenia ich przed łapankami. Od 1942 roku w porozumieniu z władzami Armii Krajowej współorganizował na terenie elektrowni oddział Służby Ochrony Powstania.

W chwili wybuchu powstania 1 sierpnia 1944 dowodził zgrupowaniem "Elektrownia", wchodzącym w skład I Rejonu Obwodu Śródmieście. Kierowany przez niego atak na niemiecką załogę zakończył się sukcesem. Była to jedna z nielicznych udanych akcji zdobycia ważnego strategicznie obiektu w pierwszym dniu powstania.

Po kapitulacji powstania trafił do jenieckiego obozu dla oficerów. Od maja 1945 roku przebywał w Brukseli. W styczniu 1946 roku powrócił do kraju. W 1948 roku był krótko więziony, zapewne w związku z aresztowaniem żony.

Zmarł 3 maja 1958 roku w Warszawie. Pochowany na cmentarzu wojskowym na Powązkach.

[edytuj] Bibliografia

• "Polski Słownik Biograficzny"
• "Archiwum rodzinne Skibniewskich", Lwów 1912