Stanisław Wygodzki
Z Wikipedii
Stanisław Wygodzki (ur. 13 stycznia 1907 w Będzinie, zm. 9 maja 1992 w Tel Awiwie) – polski prozaik, poeta i krytyk literacki pochodzenia żydowskiego, również tłumacz literatury niemieckiej (m.in. dzieł Brechta) i żydowskiej (m.in. Alejchema i Asza).
W okresie międzywojennym był więziony za działalność komunistyczną. W latach 1943-1945 był więźniem obozów koncentracyjnych (jednym z przewodnich motywów powojennej poezji Wygodzkiego jest ból po stracie córeczki, zamordowanej w Oświęcimiu). Od 1948 w Polskim Radiu, gdzie do roku 1953 pełnił funkcję redaktora naczelnego działu literackiego. Był również członkiem Związku Literatów Polskich. W 1968 zmuszony do emigracji, zamieszkał na stałe w Izraelu, gdzie zmarł.
Spis treści |
[edytuj] Wybrana twórczość
[edytuj] Zbiory wierszy
- Apel (1933)
- Chleb powszedni (1934)
- Żywioł liścia (1936)
- Pamiętnik miłości (1948)
- Nad Engelsem (1950)
- Wzgórza (1952)
- Drzewo ciemności (1971)
- Pożegnanie (1979)
[edytuj] Opowiadania
- W kotlinie (1949)
- Puty plac (1955)
- Milczenie (1958)
- Człowiek z wózkiem (1961)
- Koncert życzeń (1961)
- Nauczyciel tańca (1963)
- Boczna uliczka (1966)
- Powrót na ziemię (1967)
- Odwiedziła mnie żyrafa (1967)
[edytuj] Powieści
- Jelonek i syn (1951)
- Opowiadanie buchaltera (1951)
- Serca mego rodzeństwa (1961)
- Zatrzymany do wyjaśnienia (1968)
- Pieskin został pisarzem (1973)
[edytuj] Opracowania
W. Wójcik: Żydowska polska dusza. O poezji Stanisława Wygodzkiego.W: Żydzi w literaturze polskiej. Red. A. Szawerna-Dyrszka, M. Tramer. Katowice 2003; P. Majerski: "Milcząc w skowycie". Wokół "Drzewa ciemności" Stanisława Wygodzkiego. W: Mozaika kultur. Red. M. Kisiel, P. Majerski. Sosnowiec 2006.
