Stefan Wołoszyn

Z Wikipedii

Stefan Wołoszyn (19 sierpnia 1911, Lwów - 2 września 2004), pedagog.

W 1934 ukończył studia na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie; w 1948 obronił doktorat, 1955 habilitował się, 1961 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a 1972 profesora zwyczajnego. Od 1935 pracował jako nauczyciel w szkołach średnich w Wilnie, po wojnie w Białymstoku. W latach 1946-1950 był starszym asystentem i adiunktem na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, następnie (do 1953) zastępcą profesora Uniwersytetu Poznańskiego; jednocześnie wykładowca Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego w Poznaniu. Od 1953 związany z uczelniami warszawskimi - Uniwerstytetem Warszawskim oraz Akademią Wychowania Fizycznego. Na UW był kolejno docentem i profesorem, a w latach 1980-1981 dziekanem Wydziału Pedagogicznego; na AWF docent, profesor, prorektor (1956-1960) i rektor (1960-1971), kierownik Katedry Pedagogiki.

Był autorem wielu prac z dziedziny nauk pedagogicznych (teoria i historia wychowania, metodologia nauk pedagogicznych, pedagogika porównawcza, pedagogika wychowania fizycznego i sportu); publikacje książkowe:

• Metodyka pierwszych lat nauczania (1960, redaktor)
• Dzieje wychowania i myśli pedagogicznej w zarysie (1964)
• Źródła do dziejów wychowania i myśli pedagogicznej (tomy I-III, 1965-1966)wydanie zmienione, tomy 1-3 1995
• Nauczyciel: tradycje, współczesność, przyszłość (1978)
• Korczak (1978)
• Nauki o wychowaniu w Polsce w XX wieku. Próba syntetycznego zarysu na tle powszechnym (1998)
• Pedagogiczne wędrówki przez wieki i zagadnienia. Studia i szkice (1998)

W latach 1962-1971 był redaktorem "Roczników Naukowych AWF w Warszawie"; współautor Małej Encyklopedii Pedagogicznej. Działacz Polskiego Komitetu Olimpijskiego.

Jego żoną była Lidia Wołoszynowa, psycholog, prof. Uniwersytetu Warszawskiego.

Źródła:

• Kto jest kim w Polsce. Edycja III, Warszawa 1993
• Mała encyklopedia sportu, Warszawa 1987