Stellacja
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w nim poprawić: Brak definicji. Jak stellacja "rozszerza elementy figury"?. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość. |
Stellacja - proces w geometrii polegający na konstruowaniu nowych wielokątów (stellacja dwuwymiarowa) lub wielościanów (stellacja trójwymiarowa). Ogólnie można zastosować definicję stellacji do dowolnego wielotopu w n wymiarach. Otrzymaną figurę nazywamy stellacją figury wyjściowej (macierzystej). Na proces stellacji składają się dwie fazy. Pierwsza z nich polega na rozszerzaniu elementów figury takich jak krawędzie, czy ściany (zwykle wzdłuż środka symetrii), druga to łączenie uprzednio rozszerzonych elementów ze sobą, by utworzyły nową figurę.
[edytuj] Keplerowska definicja stellacji
W roku 1619 niemiecki uczony Johannes Kepler zdefiniował proces stellacji dla dwu i trzy wymiarowych wielotopów jako rozszerzanie krawędzi bądź ścian do momentu uformowania nowych figur. Kepler przeprowadził stellację dwunastościanu foremnego otrzymując w ten sposób dwa foremne wielościany gwiaździste z grupy wielościanów Keplera-Poinsota. Różnica pomiędzy współczesną a keplerowską definicją stellacji jest niewielka. Kepler nie uwzględnił możliwości jej przeprowadzenia dla figur o więcej niż trzech wymiarach.
