Suhak
Z Wikipedii
| Suhak | |||||||||||||||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||||||||||||||
| Systematyka | |||||||||||||||||||||||||||||
| Domena | eukarioty | ||||||||||||||||||||||||||||
| Królestwo | zwierzęta | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gromada | ssaki | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podgromada | ssaki żyworodne | ||||||||||||||||||||||||||||
| Szczep | łożyskowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rząd | parzystokopytne | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzina | krętorogie | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzaj | Saiga | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gatunek | suhak | ||||||||||||||||||||||||||||
| Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||||||||||||
| Saiga tatarica | |||||||||||||||||||||||||||||
| (Linnaeus, 1766) | |||||||||||||||||||||||||||||
| Status ochronny | |||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
| Zasięg występowania | |||||||||||||||||||||||||||||
 Białym kolorem zaznaczono dawny zasięg występowania, zielonym - obecny zasięg S. t. tatarica, czerwonym - obecny zasięg S. t. mongolica |
|||||||||||||||||||||||||||||
 Systematyka w Wikispecies |
|||||||||||||||||||||||||||||
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|||||||||||||||||||||||||||||
.gif/240px-Horizontal_rule_line_(black-blue).gif){kind=small}
Suhak, sajga (Saiga tatarica) - ssak z rodziny krętorogich. Pierwsze ślady suhaka pochodzą ze środkowego plejstocenu.
Spis treści |
[edytuj] Występowanie
Dawniej suhaki zamieszkiwały także środowiska całej Eurazji. Dziś znacznie rzadsze, występują na stepach Azji Środkowej na terenie Rosji, Mongolii i Chin. W XVII wieku zachodnia granica występowania gatunku sięgała Karpat. W plejstocenie zamieszkiwały Amerykę Północną.
[edytuj] Opis
Ma do 1,35 m długości, do ok. 75 cm wysokości i waży do ok. 45 kg. Latem ma krótką, płową sierść, zimą okrywa ją jaśniejsze, długie i gęste futro. Samce noszą spiczaste rogi długości 30 cm, samice są przeważnie bezrogie. Mięsiste zgrubienie pomiędzy nosem a czołem nadaje głowie łukowaty kształt. Prawdopodobnie jest to przystosowanie do oczyszczania wdychanego powietrza z pyłu i piasku, który wiatr miecie po jej ojczystych pustyniach i suchych stepach. Biegnąc, osiągają szybkość nawet do 35km/h.
[edytuj] Ochrona i zagrożenia
Na przełomie XIX i XX wieku na skutek polowań gatunek prawie wyginął. Od roku 1919 został objęty ochroną. Zabijany głównie dla smacznego mięsa oraz rogów, z których wytwarzano afrodyzjaki. Liczebność populacji Saiga tatarica tatarica zmniejszyła się gwałtownie z ok. 1,25 mln do mniej niż 50 tys.[1], a Saiga tatarica mongolica z 5200 osobników w 2000 do 750 w styczniu 2004[2].
[edytuj] Systematyka
Przez większość systematyków sajga uważana jest za antylopę (Vrba & Schaller, 2000 i wcześniejsze opracowania), czasami zaliczana do podrodziny Caprinae, razem z kozami i owcami (Nowak, 1999).
Przypisy
- ↑ Mallon, D.: Saiga tatarica ssp. mongolica. (en). IUCN 2007. 2007 IUCN Red List of Threatened Species., 2006. [dostęp 12 kwietnia 2008].
- ↑ Mallon, D.P.: Saiga tatarica ssp. tatarica (en). IUCN 2007. 2007 IUCN Red List of Threatened Species., 2003. [dostęp 12 kwietnia 2008].
