System autonomiczny (cybernetyka)
Z Wikipedii
System autonomiczny, Autonom (w cybernetyce), to system mający zdolność sterowania się oraz zdolność przeciwdziałania utracie zdolności sterowania się. Aby spełnić te dwa warunki musi on zawierać, jako podsystemy, odpowiednio powiązane następujące organy: receptory, efektory, korelator, alimentator, akumulator i homeostat.
Termin "system autonomiczny" (autonom), wprowadził Marian Mazur. W swoich wcześniejszych publikacjach używał w takim samym znaczeniu terminu "układ samodzielny". Pojęcie "systemu autonomicznego" stało się podstawą naukową rozwoju polskiej szkoły cybernetyki społecznej.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Bibliografia
- Mazur M., Cybernetyczna teoria układów samodzielnych. PWN, Warszawa 1966.
- Mazur M., Cybernetyka i charakter. Wyd. 1, PIW, Warszawa 1976.
- Mazur M., Cybernetyka i charakter. Psychologia XXI wieku. Wyd. 2, zm., Aula, Podkowa Leśna 1996. ISBN 83-85275-41-X
- Mazur M., Cybernetyka i charakter. Wyd. 3, Wyższa Szkoła Zarządzania i Przedsiębiorczości im. B. Jańskiego, Warszawa 1999. ISBN 83-87897-07-8
- Węgrzyn M., Zagadnienie minimalnego autonomu. Przejście od systemów działaniowych do systemów konfiguracyjnych. [w:] Problemy Genezy, Tom XV, Nr 1-2 (215-216), 2007, s. 43-50.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- http://www.autonom.edu.pl – serwis zwolenników polskiej szkoły psychocybernetyki i cybernetyki społecznej.
