Z Wikipedii
Szarańczyn strąkowy, drzewo karobowe, karob, ceratonia (Ceratonia siliqua L.) - gatunek zimozielonego drzewa należący do rodziny brezylkowatych[1] . Jest jedynym gatunkiem rodzaju szarańczyn. Występuje w warunkach naturalnych (dziko i w uprawie) w regionie śródziemnomorskim. Strąki nazywane są chlebem świętojańskim.
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Drzewo dorasta do 15 m.
- Liście
- Skórzaste, parzysto-pierzaste.
- Owoce
- Duże, płaskie, brązowofioletowe, słodkie (do 50%), jadalne strąki nazywane chlebem świętojańskim. Ich brzegi są poskręcane. Ma małe nasiona wykorzystywane dawniej jako odważniki - "karaty".
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina uprawna : W rejonie Morza Śródziemnego oraz w Azji Mniejszej występują jego duże plantacje. Nie jest tam jednak powszechnie spożywany, służąc raczej jako roślina pastewna. Nasiona do czasu rozpowszechnienia się trzciny cukrowej i buraków cukrowych były głównym źródłem cukru dla mieszkańców regionu. W smaku przypomina osłodzone kakao, dlatego też jest używany jako jego substytut, głównie ze względu na bardzo niską zawartość tłuszczu, hipoalergiczność oraz brak kofeiny. Wypiekom i polewom nadaje ciemną barwę.
- Uzyskiwana z nasion guma karobowa (znana także jako mączka chleba świętojańskiego) używana jest jako substancja zagęszczająca i oznaczana symbolem E410. Karob znajduje zastosowanie również w przemyśle kosmetycznym, papierosowym, a nawet w produkcji papieru.
[edytuj] Ciekawostki
- Dawniej nasiona karobu, ze względu na jednolity rozmiar i stałą wagę (ok. 200 mg), służyły jako precyzyjna jednostka masy (używane dziś na określenie tej jednostki słowo karat, wywodzi się od greckiego słowa keration oznaczającego właśnie karob).
- Według legend Jan Chrzciciel miał na pustyni żywić się strąkami szarańczynu stąd nazwa - chleb świętojański.
Przypisy
[edytuj] Bibliografia
- Barbara Szczepanowicz, "Atlas roślin biblijnych. Pochodzenie, miejsce w Biblii i symbolika" wyd. WAM, Kraków, 2004 (ISBN 83-7318-097-4)
Galeria zdjęć i grafik
