Szczytowy przepływ wydechowy

Z Wikipedii

Szczytowy przepływ wydechowy - PEF (ang. Peak Expiratory Flow) - jeden z parametrów spirometrycznych określający maksymalny przepływ powietrza przez drogi oddechowe podczas maksymalnie natężonego wydechu, wyrażany w l/min .

Konstruktorem pierwszego przepływomierza szczytowego był w 1959 dr Basil Martin Wright. Do dziś używa się urządzeń wykorzystujących zasadę działania jego aparatu (pikflometr a. peakflowmetr od ang. peak flow meter), dostępnych także w wersji zminiaturyzowanej (minipikflometrem).

Przenośne pikflometry pozwalają na wykonywanie przez pacjentów w przebiegu astmy oskrzelowej i POChP samodzielnych pomiarów PEF, będących podstawą samokontroli.

Wartość PEF zależna jest od pory dnia - najniższa jest nad ranem, pomiędzy godziną 4.00 a 6.00, a maksymalna po południu, pomiędzy godziną 16.00 a 18.00. Za prawidłową zmienność okołodobową uznaje się występowanie różnicy mniejszej niż 20%.

Prawidłowa wartość PEF dla danego pacjenta zależy od jego płci, wieku, wzrostu i włożonego wysiłku. W przybliżeniu zakres normy odpowiada ±20% wartości należnej.

W trakcie wykonania spirometrii można także wyznaczyć szczytowy przepływ wdechowy - PIF (ang. Peak Inspiratory Flow), rejestrowany w trakcie maksymalnie natężonego wdechu. PIF nie ma większego znaczenia diagnostycznego, ale może być pomocny przy doborze inhalatora.

[edytuj] Bibliografia

• Andrzej Szczeklik (red.) Choroby wewnętrzne. tom I, II Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005. ISBN 83-7430-031-0
• Znaczenie pomiarów szczytowego przepływu wydechowego (PEF) w rozpoznawaniu, monitorowaniu i leczeniu astmy
• Portal Farmaceutyczno - Medyczny: Rozpoznanie astmy - testy oddechowe