Szloma Herszenhorn

Z Wikipedii

Szloma Herszenhorn (ur. 1888, zm. 2 stycznia 1953) - polski lekarz, działacz społeczny, członek Bundu, po II wojnie światowej brał udział w organizacji pomocy polskim Żydom, którym udało się przetrwać wojnę.

Urodził się w Lublinie, w zamożnej rodzinie chasydzkich drukarzy, zajmujących się wydawaniem ksiąg rabinicznych. Herszenhorn zetknął się z socjalizmem już w jesziwie i porzucił ją na rzecz świeckiego gimnazjum. W 1904 ze względu na współpracę z Bundem musiał opuścić miasto.

W 1918 otrzymał dyplom lekarza na Uniwersytecie w Pradze (specjalizacja: dermatologia) i powrócił do Lublina, gdzie pracował w żydowskiej przychodni zdrowia, był lekarzem szkolnym w gimnazjum Róży Szperowej oraz zasiadał w radzie szpitala żydowskiego. W latach 1927–1939 był radnym Lublina jako członek Komitetu Miejskiego Bundu. Był pierwszym Żydem na stanowisku wiceprezesa Rady Miejskiej. Angażował się w życie kulturalne i społeczne miasta. Był aktywnym członkiem i przewodniczącym Towarzystwa Ochrony Zdrowia, prowadził wykłady z zakresu higieny na Żydowskim Uniwersytecie Ludowym, a także organizował półkolonie dla żydowskich dzieci z biednych rodzin. Od 1936 zasiadał w Radzie żydowskiej gminy wyznaniowej.

W 1939 udał się z rodziną na tereny zajęte przez ZSRR, jako bundowiec został zesłany na Syberię, gdzie zginęła jego żona i syn. Powrócił do Lublina w lipcu 1944 roku z I Armią Wojska Polskiego.

8 sierpnia 1944 został kierownikiem Referatu do spraw Pomocy Ludności Żydowskiej przy Polskim Komitecie Wyzwolenia Narodowego. Referat ten powołał 10 sierpnia Komitet Pomocy Żydom, zastąpiony później przez polityczne przedstawicielstwo Żydów w Polsce - Tymczasowy Centralny Komitet Żydów Polskich i Centralny Komitet Żydów Polskich.

Herszenhorn pomagał Żydom, opuszczającym swe kryjówki na terenach wyzwolonych lub przechodzącym przez front. Zajmował się m.in. grupą dzieci ocalonych z obozu zagłady na Majdanku. W 1949 roku wyjechał do Izraela, a następnie do Australii, gdzie zmarł.