Szmaragd

Z Wikipedii

Szmaragd jest to minerał należący do grupy krzemianów. Nazwa pochodzi od gr. smaragdos (a także łac. smaragdus - zielony), nawiązując do charakterystycznej, wywołanej domieszkami chromu i rzadziej wanadu, barwy tego minerału.

Spis treści 1 Właściwości 2 Występowanie 3 Zastosowanie 4 Bibliografia

[edytuj] Właściwości

Wzór chemiczny: Be₃Al₂(SiO₃)₆, Układ krystalograficzny - heksagonalny
Twardość w skali Mohsa - 8
Łupliwość - niewyraźna
Rysa - biała
Przełam - nierówny
Gęstość - 2,63 do 2,80 g/cm³
Barwa - zielony
Połysk - szklisty

Często zawiera inkluzje gazowe, ciekłe oraz mineralne: kalcyt, piryt, biotyt, inne minerały. Charakter inkluzji często zdradza miejsce pochodzenia danego okazu. Szczególnie cenną, niezmiernie rzadką odmianą jest szmaragd trapiche.

[edytuj] Występowanie

Są spotykane w łupkach mikowych, w zmetamorfizowanych wapieniach, pegmatytach i żyłach hydrotermalnych.

Występuje w: Austrii, Australii - Broken Hill, Aga- Kau, Emmaville, Vegesatle,, Brazylii - Pilao, Bahia, Minas Gerais, Gofas, Indiach, Kolumbii - (główne miejsce pozyskiwania najpiękniejszych szmaragdów zwykle o zabarwieniu soczystej zieleni), Pakistanie, Zimbabwe - Filabus, Bikita, Miami, Tanzanii - rejon jeziora Manjara, USA - Karolina Pólnocna, Maine, Federacji Rosyjskiej - Ural, Zabajkale, półwysep Kola.

W Polsce - występują szmaragdy nie nadające się do celów jubilerskich. Znajdowane są na Dolnym Śląsku w okolicach Strzelina.

[edytuj] Zastosowanie

Bardzo poszukiwany, wyjątkowo cenny kamień kolekcjonerski i jubilerski. Jest stosowany w jubilerstwie od czasów starożytnych. Największy szmaragd o wartości jubilerskiej wydobyto w Kolumbii, miał masę 7025 ct. W tym rejonie bywają większe okazy, niestety spękane, największy miał masę 16 020 ct. Z Brazylii pochodzi kryształ o ponad 10 cm długości i wadze 6399 ct. Rekordowy kamień wydobyty na Uralu w Rosji ważył 1438 ct.

Prawdopodobnie największym wyrobem wykonanym z jednego kryształu jest waza o wysokości 10 cm i masie 2681 ct.

Obecnie szmaragdy są również produkowane syntetycznie.

[edytuj] Bibliografia

• J.Żaba - Ilustrowany słownik skał i minerałów – Videograf II Sp. z o. o. - 2003 r.