Szum termiczny
Z Wikipedii
Szum termiczny (ang. thermal noise) jest to główne źródło zakłóceń w układach elektronicznych. Za ich powstawanie odpowiada ruch elektronów swobodnych oraz ich oddziaływanie z drgającymi jonami w sieci krystalicznej materiału. Szumy termiczne występują w każdym oporniku niezależnie od technologii wykonania i składu chemicznego.
Zjawisko szumu termicznego w roku 1928 opisał H. Nyquist za pomocą wzoru na wartość średniokwadratową napięcia szumu termicznego na zaciskach opornika:
gdzie:
- R - rezystancja,
- Δf - pasmo częstotliwości szumu,
- k - stała Boltzmanna,
- TK - temperatura w K,
[edytuj] Główne właściwości szumu termicznego
- stały na wszystkich częstotliwościach,
- jego występowanie dotyczy oporników,
- jest skutkiem pobudzenia termicznego elektronów,
- jego widmo jest równomiernie rozłożone w zakresie od 0 do 1013 Hz,
- jest proporcjonalny do temperatury i szerokości pasma
[edytuj] Wzór na moc szumu termicznego
-
-
-
- N = kTW
-
-
- N - moc szumu termicznego w watach,
- k - stała Boltzmana = ,
- T - temperatura medium,
- W - długość odcinka częstotliwości, w którym mierzymy energię szumu