Szymon Szymonowic
Z Wikipedii
Szymon Szymonowic, Simon Simonides herbu Kościesza (ur. 24 października 1558 r. we Lwowie, zm. 5 maja 1629 r. w Czernięcinie pod Zamościem) – polski poeta okresu renesansu, pochodzenia ormiańskiego.
Był synem Szymona z Brzezin który był rektorem szkoły katedralnej i rajcą lwowskim. W roku 1575 studiował w Akademii Krakowskiej na wydziale sztuk wyzwolonych. Studia kontynuował we Francji i Belgii. Od 1586 roku związany był z Janem Zamoyskim, z którym współorganizował w latach 1593-1605 Akademię Zamojską. W 1590 uzyskał tytuł szlachecki i herb Kościesza.
Za najważniejsze dzieło Szymonowica uznaje się Sielanki wydane w 1614 roku w Zamościu. W dwudziestu utworach tam zamieszczonych widoczne są odwołania do Teokryta, twórcy sielanki jako gatunku literackiego oraz do Wergiliusza i Jana Kochanowskiego.
Szymonowic opublikował także dwa dramaty po łacinie: Castus Joseph (1587), Pentesilea (1617).
Rok jego śmierci zamyka epokę polskiego renesansu.
