TŻ Lublin

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi.
Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

TŻ Lublin
Poprzednie nazwy: Ogniwo, LPŻ, RKS Motor, LKŻ
Infomacje ogólne
Założony	1956
Liga	nie występuje.
2007	7 miejsce
Barwy	żółto-biało-niebieskie
Przydomek	"koziołki"
Adres	Al. Zygmuntowskie 5
Infomacje o stadionie
Stadion	MOSiR Bystrzyca
Pojemność	13 000
Długość toru	388 m
Rekord toru	66,18 s - 22 lipca 2007 Tomasz Chrzanowski
Oficjalna strona internetowa klubu

TŻ Lublin - polski klub żużlowy z Lublina, założony w 1956 r. W tym sezonie nie otrzymał licencji i nie startuje w polskiej lidze.

Spis treści

1 Aktualny skład
2 Osiągnięcia drużyny
3 Byli żużlowcy lubelskiego klubu
4 Historia
- 4.1 Początki żużla w Lublinie
- 4.2 Motor Lublin 1962 - 1995r

[edytuj] Aktualny skład

Trener:
- Janusz Stachyra
Seniorzy:
- Aleksiej Charczenko
- Kai Laukkanen
- Mark Lemon
- Richard Hall
- Jaroslav Poluchovich
- Dawid Stachyra

Juniorzy:
- Rene Bach
- Niklas Larsson
- Kalle Katajisto
- Lars Hansen
- Matej Kus
- Maciej Michaluk
- Rafał Klimek
- Karol Polak

[edytuj] Osiągnięcia drużyny

ROZGRYWKI	Złote medale		Srebrne medale		Brązowe medale
ROZGRYWKI	Suma	Lata	Suma	Lata	Suma	Lata
Drużynowe MP			1	1991
Młodzieżowe Drużynowe MP	1	1984			1	1990
MP Par Klubowych
Młodzieżowe MP Par Klubowych
Indywidualne MP
Młodzieżowe Indywidualne MP			3	1975, 1981, 1985
Łączny dorobek medalowy: 6 (wraz z osiągnięciami poprzedników)	złotych: 1		srebrnych: 4		brązowych: 1

[edytuj] Byli żużlowcy lubelskiego klubu

Leigh Adams
Hans Nielsen
Hans N. Andersen
Jesper B. Jensen
Kenneth Hansen
Lee Richardson
Chris Louis
Simon Stead
Sean Wilson
Martin Dugard
Peter Karlsson
Magnus Zetterstroem
Joonas Kylmaerkorpi
Kauko Nieminen
Antonin Kasper †
Bohumil Brhel
Lubos Tomicek
Jerzy Mordel
Robert Dados †
Marek Kępa
Henryk Barylski
Tadeusz Berej
Jerzy Głogowski
Paweł Staszek
Zbigniew Studziński
Robert Słaboń
Robert Jucha
Grzegorz Kosiński
Szymon Bałabuch
Zoltan Adorjan
Armando Castagna
Andrzej Gąbka
Sławomir Tronina
Andrzej Kowalczyk
Piotr Styczyński
Jerzy Zgierski
Piotr Mazurek
Janusz Łukasik
Robert Szewczyk
Dariusz Śledź
Daniel Jeleniewski
Dariusz Stenka
Marek Muszyński
Tomasz Pawelec
Jerzy Blendner
Witold Zwierzchowski†
Michał Zieliński
Paaweł Szkobel
Andrzej Zaręba
Mieczysław Śledz
Adam Stach
Adam Shields
Piotr Świst
Jacek Rempała
Janusz Stachyra
Dawid Stachyra
Rafał Klimek
Grzegorz Knapp
Sebastian Trumiński
Tomasz Piszcz
Karol Polak
Matej Kus
Tomas Suchanek

[edytuj] Historia

[edytuj] Początki żużla w Lublinie

Początki sportu żużlowego w Lublinie sięgają 1947 r. Prężnie działający Lubelski Klub Motocyklowy 21 września 1947 r. zorganizował na torze przy Nowej Drodze Turniej o Puchar 'Życia Lubelskiego'. Jednym z uczestników tej pionierskiej imprezy był późniejszy dwukrotny Indywidualny Mistrz Polski Włodzimierz Szwendrowski. Na regularne rozgrywki ligowe przyszło jeszcze poczekać. Pierwszy klub żużlowy w Lublinie - Ogniwo powstał na przełomie lat 40. i 50.. Nie wystartował on jednak w oficjalnych rozgrywkach, ponieważ w roku 1951 powołano ligę zrzeszeniową. Zawodnicy, którzy tworzyli sekcje Ogniwa w Warszawie, Łodzi i Lublinie musieli przenieść się do Bytomia, gdzie znajdowała się siedziba zrzeszenia. Trafił tam także Włodzimierz Szwendrowski, który po przenosinach do Tramwajarza Łódź wyrósł na czołowego zawodnika w kraju.W 1956 r. nastąpił debiut ligowej drużyny z Lublina. Sztandar Ludu z 6 marca 1956 donosił: 'Lubelska sekcja żużlowa LPŻ została oficjalnie zatwierdzona i już 18 kwietnia rozegra w Lublinie pierwszy mecz w II lidze z II reprezentacją Gwardii. Jest już trener, jest mechanik i 5 nowiutkich, polskich FIS-ów'. Lublinianie jak na debiutantów wypadli nad wyraz dobrze. Na osiem drużyn startujących w grupie 'Południe' II ligi uplasowali się na 4 pozycji zdobywając 15 punktów. Liderami drużyny byli Marian Stawecki i Leszek Próchniak, a także niespełna 19-letni Stefan Kępa. Do rozgrywek ligowych w sezonie 1956 przystąpić również miał zespół Budowlanych Lublin. Jednakże problemy organizacyjne spowodowały, iż skończyło się tylko na planach. Przed sezonem 1957 nastąpiła reorganizacja rozgrywek, po której LPŻ trafił do siedmiozespołowej II ligi. Tego sezonu lubelscy żużlowcy nie mogli zaliczyć do udanych. Wygrali zaledwie dwa spotkania (na własnym torze ze Stalą Gorzów i Gwardią Katowice), w konsekwencji czego spadli do trzeciej ligi. W sezonie 1958 lubelscy zawodnicy radzili sobie na miarę swych możliwości. Z dorobkiem 22 punktów zajęli na finiszu rozgrywek 4 miejsce. Jak się później okazało był to ostatni sezon żużlowców LPŻ. Z powodu trudnej sytuacji finansowej sekcja żużlowa została rozwiązana.

[edytuj] Motor Lublin 1962 - 1995r

Powrót żużla nad Bystrzycę, po likwidacji LPŻ nastąpił trzy lata później, kiedy to w ramach klubu RKS MOTOR LUBLIN powołano sekcję żużlową. Pierwszy sezon nowego klubu w drugiej lidze nie był zbyt udany. Lublinianom udało się odnieść jedynie trzy zwycięstwa i na końcu rywalizacji zająć przedostatnie miejsce w tabeli. W latach sześćdziesiątych różnie wiodło się Motorowi w rozgrywkach. Lepsze sezony przeplatane były słabszymi. Np. w roku 1968 lublinianie zajęli trzecie miejsce i kiedy wydawało się, że w kolejnym sezonie szturmować będą bramy pierwszej ligi, niespodziewanie zawodnicy obniżyli loty i zajęli dopiero piąte miejsce. Przełomowym okazał się dopiero rok 1974 kiedy to o sile klubu zaczęło decydować nowe pokolenie zawodników- Zbigniew Studziński, Tadeusz Berej i Zbigniew Krawczyk, których bardzo dobrze uzupełniali się z Andrzejem Mazurem, Witoldem Zwierzchowskim i Marianem Gomółką. Pierwsze sukcesy przyszły dopiero w roku 1975. Obok dobrej jazdy w lidze (czwarte miejsce), znakomicie w zawodach indywidualnych spisywali się Tadeusz Berej (drugi w MIMP) i Zbigniew Studziński (czwarty w MIMP). Ukoronowaniem dobrej jazdy lubelskiej młodzieży było zdobycie na własnym torze Pucharu PZMot (dzisiejsze MDMP). Progresja wyników widoczna była także w następnym sezonie, kiedy to Motor przegrał zaledwie dwa spotkania i rozgrywki zakończył na pierwszy miejscu uzyskując upragniony awans do pierwszej ligi. Przygoda z pierwszą ligą była niestety tylko jednoroczna i po przegranych barażach ze Śląskiem Świętochłowice Motor wrócił do drugiej ligi. W sezonach 1978-1979 lublinianie zajmowali drugie miejsca. W tym czasie na jednego z liderów drużyny wyrastał Marek Kępa. W sezonie 1980 niepowodzenia Motoru w lidze (4 miejsce) zrekompensował swoją wyśmienitą jazdą Marek Kępa. Zwyciężył w turnieju o Brązowy Kask, był drugi w Srebrnym, a trzeci w Złotym Kasku, po raz drugi awansował do finału IMEJ i wywalczył tam wysoką VI lokatę. Drugi awans w historii stał się faktem w roku 1982, a wywalczyli go Krzysztof Nurzyński, Marek Kępa, Zbigniew Studziński, Sławomir Tronina, Andrzej Gąbka, Artur Bernat, Andrzej Dyś, Jerzy Głogowski, Andrzej Kowalczyk, Zbigniew Krawczyk, Piotr Pawłowski i Waldemar Romanek. Jednak po awansie historia z roku 1977 potworzyła się. Lublinianie wygrali zaledwie dwa mecze, i raz spotkanie zremisowali w wyniku, czego ponownie spadali do niższej klasy rozgrywkowej. W latach 1983-1985 lublinianie nieudane szturmowali bramy pierwszej ligi. Na osłodę pozostawały inne osiągnięcia zawodników Motoru: złoto MDMP w 1984 roku, które wywalczyli Andrzej Gąbka, Piotr Styczyński, Piotr Mazurek, Janusz Łukasik i Andrzej Kowalczyk oraz srebrny medal Janusza Łukasika w finale MIMP w 1985r. Kolejne dwa sezony zupełnie nie wyszły lublinianom, którzy na skutek odejścia czołowych zawodników zajmowali miejsca w ogonie ligowej tabeli. Kolejny powrót do elity nastąpił w 1989 roku, kiedy drużyna pod opieką Witolda Zwierzchowskiego, straciła zaledwie trzy punkty w rozgrywkach. Aby historia nie powtórzyła się, i przygoda z pierwszą ligą nie skończyła się po roku, kadra zespołu została wyraźnie wzmocniona. Ku zaskoczeniu całej żużlowej Polski kontrakt na starty w Lublinie podpisał ówczesny mistrz świata- Hans Nielsen. Nad Bystrzyce trafił także wychowanek gdańskiego Wybrzeża - Dariusz Stenka. Tym razem beniaminek radził sobie bardzo dobrze, zajmując ostatecznie piąte miejsce. Sukces odnieśli także młodzi "Motorowcy", którzy w składzie Jerzy Mordel, Dariusz Śledź, Robert Jucha, Tomasz Pawelec i Marek Muszyński wywalczyli brązowy medal MDMP. Największy sukces lubelskiego speedway'a miał miejsce w 1991 roku, kiedy to Hans Nielsen, Leigh Adams, Antonin Kasper, Dariusz Stenka, Marek Kępa, Jerzy Mordel, Dariusz Śledź, Jerzy Głogowski, Marek Muszyński, Tomasz Pawelec, Robert Jucha, Robert Birski i Marek Iwaniec, na finiszu rozgrywek zajęli drugie miejsce w tabeli. Przed sezonem 1992 z Lublina odeszli Dariusz Śledź, który przeniósł się do Wrocławia, oraz Jerzy Głogowski, który został wypożyczony do Krosna. Sezon zakończono na piątym miejscu. To samo miejsce zajęli lublinianie w roku 1993. W kolejnych latach lubelski Motor staczał się powoli po równi pochyłej. W roku 1994 trzeba już było bronić się przed spadkiem. Przysłowiowym 'rzutem na taśmę' udało się utrzymać w pierwszej lidze. Koniec Motoru to rok 1995, kiedy po fatalnym sezonie nastąpiła degradacja do drugiej ligi. Po wielkim Motorze pozostały już tylko wspomnienia i ... długi. Udało się je spłacić dzięki funduszom uzyskanym ze sprzedaży do Grudziądza Pawła Staszka oraz Roberta Dadosa. Wówczas wszystko wskazywało na to, że przygoda z żużlem nad Bystrzycą skończy się razem z Motorem.