Tablica deskryptorów

Z Wikipedii

Tablica deskryptorów - w trybie chronionym procesora x86 struktura ulokowana w dedykowanym segmencie, zawierająca deskryptory wszystkich segmentów znajdujących się w pamięci operacyjnej. W środowiskach wielozadaniowych wyróżniamy wspólną tablicę globalną (GDT - ang. Global Descriptor Table), a także tablice lokalne (LDT - ang. Local Descriptor Table) przypisane do każdego procesu (w dzisiejszych systemach nieużywana). Typowa tablica deskryptorów może pomieścić 2¹³ 8-bajtowych wpisów, jej rozmiar to 64 kB.

Dysponując rozmiarem tablicy deskryptorów można określić maksymalny rozmiar pamięci wirtualnej, którą może zaadresować pojedynczy proces - w przypadku układów 80386, 80486 i Pentium jest to 2¹ * 2¹³ * 2³² = 2⁴⁶ B = 64 TB (kolejno: jeden bit determinujący tablicę GDT/LDT, 13 bitów określających numer segmentu i 32 bity przesunięcia w segmencie).

Z tablicami LDT i GDT powiązane są rejestry LDTR i GDTR:

• 48-bitowy rejestr GDTR zawiera adres i rozmiar tablicy GDT. Dane te muszą być zainicjalizowane podczas uruchamiania procesora
• 16-bitowy rejestr LDTR zawiera selektor segmentu zawierającego tablicę LDT.