Tadeusz Dziurzyński
Z Wikipedii
Tadeusz Jan Dziurzyński (ur. 1912, zamordowany w 1940 w Charkowie) – syn Alojzego, młodszy brat Stanisława, magister, podporucznik żandarmerii Wojska Polskiego.
Spis treści |
[edytuj] Służba w Wojsku Polskim
Od 15 września 1938 do 30 stycznia 1939 był słuchaczem IX Kursu Aplikacyjnego Oficerów Młodszych w Centrum Wyszkolenia Żandarmerii w Grudziądzu. Po ukończeniu kursu skierowany został na praktykę w 10 Dywizjonie Żandarmerii. W czasie kampanii wrześniowej dowodził Plutonem Pieszym Żandarmerii Nr 24 przydzielonym do 24 Dywizji Piechoty.
Był więźniem obozu w Starobielsku. Figuruje na Liście Starobielskiej pod poz. 1041.
Minister Obrony Narodowej decyzją Nr 439/MON z dnia 5 października 2007 mianował go pośmiertnie do stopnia porucznika. [1] Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
[edytuj] Zobacz:
[edytuj] Źródła:
- Wanda Roman, Żandarmi polscy zamordowani na Wschodzie. Wrzesień 1939-maj 1940, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 3 (157), Warszawa 1996, ISSN 0043-7182, ss. 338-346.
- Jan Suliński, Historia szkół Żandarmerii w latach 1918-1995. Rys historyczno-organizacyjny, Warszawa 1996, s. 45, 47.
- Jan Suliński, Żandarmeria organ bezpieczeństwa armii 1918-1945, Warszawa 2003, ISBN 83-912638-5-1, s. 304-305.
Przypisy
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 r. w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie . Decyzja nie została ogłoszona w dzienniku Urzędowym MON.
