Tadeusz Hanausek

Z Wikipedii

Tadeusz Hanausek (ur. 28 stycznia 1931 w Krakowie, zm. 15 kwietnia 2002 w Krakowie) - polski prawnik, profesor kryminalistyki, uczeń Władysława Woltera.

Był uczniem państwowego gimnazjum im. św. Jacka w Krakowie. W 1949 roku rozpoczął studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jako magister prawa ukończył aplikację prokuratorską i został mianowany asesorem prokuratury. W 1957 podjął pracę w charakterze asystenta w katedrze prawa karnego na macierzystej uczelni. Trzy lata później otrzymał tytuł doktora nauk prawnych i stanowisko adiunkta. Habilitacja w zakresie prawa karnego w 1966. W tym samym roku na stanowisku docenta. Po śmierci prof. dra Jana Sehna objął na prawie 35 lat kierownictwo ówczesnego Zakładu, a później Katedry Kryminalistyki UJ. W roku 1975 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1980 zwyczajnego w zakresie kryminalistyki. W latach 1975-1978 dziekan Wydziału Prawa. Odbywał staże naukowe na Uniwersytecie Karola w Pradze.

Do śmierci prowadził wykłady z kryminalistyki dla studentów prawa. Wychowawca wielu pokoleń polskich kryminalistyków.

Pochowany w alei zasłużonych na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

[edytuj] Wybrany dorobek naukowy

Przemoc jako forma działania przestępczego (1966)
Kryminalistyka - zagadnienia wybrane (współautor, 1971)
Zgwałcenie (współautor, 1976)
Narkomania - studium kryminologiczno-kryminalistyczne (współautor, 1976)
Zarys kryminalistycznej teorii wykrywania (t. I 1978, t. II 1987)
Prywatny detektyw: przewodnik zawodu (1992)
Kryminalistyka: zarys wykładu (1996, 5 wyd. 2005)
Zarys taktyki kryminalistycznej (1994)
Ustawa o policji: komentarz (1996)
Kryminologiczne i kryminalistyczne problemy zabójstw z lubieżności (współautor, 1995)
Ustawa o ochronie osób i mienia: komentarz (1998)