Tadeusz Obroniecki

Z Wikipedii

Tadeusz Obroniecki (ur. 4 listopada 1924 w Jaworze na Ziemi Lwowskiej, zm. 8 lutego 2002 w Warszawie) – generał dywizji, doktor nauk wojskowych.

Służbę wojskową pełnił od 1944 ; ukończył kurs chorążych artylerii w 1945 roku. Od 1945 roku dowodził plutonem w 69 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej DAPlot. Uczestniczył w walkach pod Budziszynem (gdzie został ciężko ranny), pod Puławami i o Pragę Warszawską. Oficer 1 Korpusu Pancernego Wojska Polskiego. Absolwent Akademii Sztabu Generalnego WP. Pełnił stanowiska dowódcze w Wojskach Obrony Przeciwlotniczej wojsk lądowych. Od roku 1954 dowodził 16 Dywizją Artylerii Przeciwlotniczej w Koszalinie. Od roku 1968 do 1989 (przez nieprzerwanie 21 lat) był szefem Wojsk OPL. W roku 1970 awansowany na generała brygady, a w 1977 na generała dywizji. Zawodową służbę wojskową ukończył 21 sierpnia 1990. Był dwukrotnym laureatem nagród naukowych ministra obrony narodowej, kawalerem Orderu Virtuti Militari, Złotym Krzyżem Zasługi, oraz Krzyżem Walecznych. Został wpisany do „Honorowej Księgi Czynów Żołnierskich”.

Bibliografia: H.P.Kosk, Generalicja polska, tom II, Warszawa 2001.