Tadeusz Tomaszewski (psycholog)

Z Wikipedii

Tadeusz Tomaszewski (ur. 12 lipca 1910, zm. 19 marca 2000), jeden z najsłynniejszych polskich psychologów, twórca teorii czynności, nauczyciel psychologii.

Urodził się we Lwowie, studiował na Uniwersytecie im. Jana Kazimierza polonistykę i psychologię pod kierunkiem Mieczysława Kreutza. Ukończył studia w 1934 roku pracą Geneza ocen niedorzeczności. Był asystentem Kerutza w katedrze psychologii. Doktoryzował się w 1938 r. na podstawie rozprawy Metody badań dyspozycji złożonych.

W latach 1938/39 odbywał staż w Paryżu u Henri Pierona i Henri Wallona. W latach 1939/41 pracował w katedrze psychologii na Uniwersytecie Lwowskim. Od 1945 roku był zastępcą profesora na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UMCS w Lublinie.

W 1947 r. habilitował się na podstawie rozprawy Rodzaje i motywy reakcji negatywnych. W 1949 r. otrzymał profesurę na UMCS. W latach 1950-1968 był kierownikiem Katedry Psychologii Ogólnej Wydziału Humanistycznego UW, a od 1968 do 1978 roku - dyrektorem Instytutu Psychologii na Wydziale Psychologii i Pedagogiki. Zmarł w wieku 89 lat. Został pochowany 24 marca 2000 na Cmentarzu Ewangelicko Reformowanym.

Był wiceprzewodniczącym Komitetu Nauk Pedagogicznych i Psychologicznych PAN oraz przewodniczącym w latach 1972-1981 Komitetu Nauk Psychologicznych PAN, w latach 1963-1980 - wiceprzewodniczącym Międzynarodowej Unii Psychologii Naukowej, a także członkiem Komitetu Wykonawczego Międzynarodowego Komitetu Psychologii Stosowanej. Został wybrany honorowym przewodniczącym Polskiego Towarzystwa Psychologicznego. W 1980 roku UMCS przyznał mu tytuł doktora honoris causa.

[edytuj] Ważniejsze prace:

• redakcja naukowa podręcznika Psychologia.
• Wstęp do Psychologii 1963
• Psychologia jako nauka o człowieku (z J. Reykowskim i T. Maruszewskim)
• Problemy i kierunki współczesnej psychologii 1968
• Główne idee współczesnej psychologii 1984