Tafonomia
Z Wikipedii
Tafonomia (gr. taphos – pogrzeb, mogiła; nomos – prawo)
Nauka badająca pośmiertny los szczątków organicznych, zarówno współczesnych (szczątki subfosylne) jak i kopalnych (skamieniałości). Pojęcie tafonomia wprowadził paleontolog rosyjski Ivan Efremov w 1940 roku. Tafonomia bada wpływ czynników biologicznych (rozkład ciała, bioerozja, bioturbacja), fizycznych (transport, erozja mechaniczna) oraz chemicznych (diageneza) na zachowanie się szczątków organicznych i ich fosylizację oraz powstawanie pośmiertnych zespołów – nekrocenoz.
[edytuj] Bibliografia
- Raup D.M., Stanley S.M.: Podstawy paleontologii. PWN. Warszawa, 1984. ISBN 83-01-04971-5