Taiji
Z Wikipedii
| Nazwa chińska | |
| Hanyu Pinyin | tàijí |
| Wade-Giles | t'ai Chi |
| Spolszczenia | - |
| Znaki trad. | 太極 |
| Znaki upr. | 太极 |
Taiji (wym. tchaj-dźi) - chińska koncepcja filozoficzna związana z konfucjanizmem oraz taoizmem, tłumaczona jako "najwyższa ostateczność". Taiji to nazwa stanu wszechświata, w którym doszło do podziału na yin i yang; jest przeciwieństwem wuji, stanu sprzed tego podziału.
[edytuj] Etymologia
Znak ji (极) w jezyku chińskim oznacza "belkę kalenicową". Z kolei słowo tai (太) jest używane do stopniowania rzeczowników, i oznacza stopień najwyższy, np. "najwyższy wiatr" (tajfun), "najwyższy szef" (tajpan) itd.
Taiji to zatem dosłownie "najwyższa belka kalenicowa". Termin ten ma oznaczać byt, który jednocześnie łączy i rozgranicza świat na dwa pierwiastki yin i yang, tak jak belka kalenicowa jednocześnie łączy i rozgranicza dwie połacie dachowe (zacienioną i oświetloną słońcem). Ten fenomen jednoczesnego łączenia i rozgraniczenia jest wyrażany za pomocą taijitu, czyli "diagramu taiji".
Przeciwieństwem taiji jest wuji - stan wszechświata, w którym nie doszło jeszcze do podziału na yin i yang.
