Taraśnica
Z Wikipedii
Taraśnica - rodzaj prymitywnej armaty, używanej w średniowieczu do obrony zamków. Składała się z krótkiej lufy osadzonej na belce zamocowanej na rusztowaniu z drewna. Była to broń defensywna, niemobilna. Jej nazwa wywodzi się od tarasów zamkowych, na których umieszczano taraśnice. Jako amunicję wykorzystywano kule ołowiane. Zasięg taraśnicy wynosił około 300 metrów.