Tarazjusz (patriarcha Konstantynopola)

Z Wikipedii

Tarazjusz (ur. ?, zm. 25 lutego 806), duchowny bizantyjski, patriarcha Konstantynopola w latach 784-806.

Tarazjusz był sekretarzem i bliskim współpracownikiem cesarzowej Ireny, dzięki której został wybrany na patriarchę Konstantynopola po śmierci Pawła IV.

Tarazjusz przewodniczył obradom soboru nicejskiego II w 787 r., na którym debatowano w sprawie kultu ikon. Sobór miał być krokiem do odbudowania między chrześcijaństwem wschodnim i zachodnim dobrych kontaktów, nadszarpniętych przez poprzednich cesarzy, którzy zaciekle walczyli z kultem świętych obrazów.

Tarazjusz, mimo iż wiódł surowe, ascetyczne życie, był krytykowany przez przeciwników za tolerowanie we własnym otoczeniu świętokupstwa, a także za brak reakcji na rozwód młodego cesarza Konstantyna VI, który był synem cesarzowej Ireny. Pod naciskiem Teodora Studyty Tarazjusz ekskomunikował kapłana, który udzielił rozwodu cesarzowi Konstantynowi VI.

Gdy w 802 r. Nicefor I Genik zdetronizował Irenę, Tarazjusz koronował go na nowego władcę Bizancjum.

Święto ku czci św. Tarazjusza przypada 25 lutego.